เทียนหอมลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยความรู้สึกที่ร้าวระบมไปทั้งตัว แถมยังรู้สึกปวดหัวจนแทบจะลุกไม่ขึ้น สายตานิ่งเรียบมองสำรวจไปรอบห้องกว้างด้วยความสงสัย
“เมื่อคืนเรานอนหลับอยู่โซฟาในห้องรับแขกไม่ใช่เหรอ?” เทียนหอมพูดกับตัวเองด้วยความสงสัยและแปลกใจในเวลาเดียวกัน
หญิงสาวพยายามมองหาเจ้าของห้องแต่ก็พบกับความว่างเปล่า เมื่อเธอไม่เห็นและไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย เธอนอนตั้งสติอยู่สักพักจนแน่ใจแล้วว่าไม่มีใครอยู่ในห้องแล้วนอกจากเธอ
“หายไปไหนนะ?” เทียนหอมค่อยๆ ขยับตัวลุกขึ้นด้วยความปวดร้าว ก่อนที่เธอจะมองไปเห็นซองสีน้ำตาลที่วางอยู่ข้างเตียง พร้อมกับมีกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กๆ วางอยู่ด้านบน
“โอ๊ย!” ถึงแม้ว่าเทียนหอมจะพยายามขยับตัวเบาๆ แล้ว แต่ร่างกายก็ยังรู้สึกเจ็บขึ้นมาอยู่ดี
‘ค่าจ้างของเธอ จะได้ไม่ต้องไปทำงานที่ผับอีก’
เทียนหอมอ่านข้อความด้วยใจที่เต้นแรง ก่อนที่เธอจะเปิดออกดูอย่างระมัดระวังและเมื่อเธอ
