อรรถากรขับรถออกถนนใหญ่แล้วค่อนข้างหงุดหงิดที่รถเยอะมากแต่ละคันก็ขับเบียดเสียดกันจนต้องใช้สมาธิมากเลยไม่ได้พูดกับจิด้าและบอกให้เด็กหญิงนอนเสีย จิด้าเองก็เงียบไปเช่นกัน เขาเลยคิดว่าเด็กหญิงคงนอนไปแล้ว กะว่าจะขับถึงกองถ่ายรินรดาแถวๆ ศาลายาค่อยปลุกเจ้าตัวทีเดียว เขาขับรถไปแล้วหันมามองอีกทีก็แปลกใจว่าจิด้าไม่ได้นอนแต่เด็กหญิงนั่งทำท่าขมวดคิ้วครุ่นคิดอะไรอยู่
“จิด้า เป็นอะไร”
“ถ้าจิด้าเรียกว่าลุงใหญ่ว่าพ่อ... แล้วจิด้าจะได้อะไรและจะเสียอะไร” เด็กหญิงถามโพล่งขึ้นมา หลังจากที่คิดคนเดียวแล้วคิดไม่ตก เลยถามอรรถากรเพราะอยากรู้ว่าจะได้ความเห็นตรงกันกับที่ตัวเองคิดหรือเปล่า
อรรถากรยิ้ม... นึกในใจว่าจิด้าคงสงสัยในสนธิสัญญานั่นเอง
“จิด้าก็จะได้พ่อที่หล่อและก็แสนดี มีครอบครัวพร้อมหน้าพ่อแม่ลูก และก็จะได้ออกจากห้องชุดไปอยู่บ้านหลังใหญ่ที่มีสนามหญ้าให้วิ่งเล่น ได้ไปเที่ยวต่างประเทศ และก็ได้ไปเที่ยวทะเลบ
