เสียงประตูห้องชุดของรินรดาเปิดออก พร้อมกับเสียงนางนิ่มบอกกับ รินรดาที่เพิ่งมาถึงที่ได้ยินคร่าวๆ ว่าจิด้าหลับอยู่หน้าโซฟาในห้องรับแขกและนางนิ่มกำลังจะออกไปซื้อของข้างนอกมาทำอาหารเย็น
จิด้าตื่นนอนแล้ว แต่ก็แกล้งหลับหวังจะให้รินรดาเข้ามาเงียบๆ แล้วค่อยโผล่หน้าไปจ๊ะเอ๋ ให้ตกใจเล่น เด็กหญิงนอนกลั้นยิ้มมุมปากขยับขยุกขยิก แอบเหล่ตามองก็เห็นว่ามารดาเข้ามาหาตัวเองพร้อมกับร่างสูงๆ ที่ตามมารดามาไม่ห่างราวกับว่าเป็นเงา
มาอีกแล้ว...
จิด้าถอนหายใจเบาๆ เมื่อเห็นคนตัวสูงที่ระยะหลังๆ มานี่มักจะมาผูกมิตรกับตัวเองด้วยการซื้อดอกไม้ ข้าวของหรือไม่ก็ขนมมาฝากมากมายจนทานไม่หวาดไม่ไหว แถมคนร่างสูงนี้ยังขอสงบศึกกับจิด้าด้วยสนธิสัญญาที่ว่า
“เด็กอ้วน เธออยากให้ฉันเลิกเรียกเธอว่าเด็กอ้วนไหม... งั้นเรามาตกลงกัน ฉันจะเรียกเธอว่าจิด้าแล้วเธอเลิกเรียกฉันว่าลุงยักษ์”
แรกๆ จิด้าก็เออออห่อหมกเพราะชอบใจกับของฝาก และชื
