ระรินทิพย์รู้สึกตัวเองว่าแทบหมดแรงเดิน... เมื่อได้ยินที่คนรักพูดโดยบังเอิญ
ถ้าไม่มีหล่อน เขาคงจีบพี่หนูดีอย่างนั้นหรือ... หญิงสาวทบทวนคำที่เขาพูดในความคิดอย่างรวดร้าวหัวใจ... ไม่ได้ยินคำพูดอะไรระหว่างสองพี่น้องนั้นอีก เพราะสมองไม่ได้ฟังอะไรอีกแล้ว.. มีเพียงแต่ขาหล่อนเท่านั้นที่เดินลงบันใดมาแผ่วเบาและเงียบเชียบ เหมือนหัวใจที่ไม่รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวใด ๆ เพราะมันชาหมดไปทุกส่วน...
หล่อนตั้งใจว่าจะขึ้นไปหาเขตแดนที่ห้องทำงานของอรรถากรเนื่องจากมารดาโทรมาบอกว่าบิดากลับจากต่างประเทศแล้ว หล่อนอยากกลับไปหาบิดาจึงจะไปถามเขตแดนว่าจะคุยธุระกับพี่ชายนานหรือเปล่า ถ้าเขาไม่สะดวกหล่อนจะกลับแท็กซี่เองหรือไม่ก็ให้คนไปส่งหล่อนก็ได้...
แต่หล่อนกลับมาได้ยินทั้งสองคุยกันโดยบังเอิญ... กับสิ่งอื่นที่ผ่านมา หล่อนเข้มแข็งและหนักแน่นพอที่จะอดทนได้... แต่กับถ้อยคำที่บอกว่า น่าเสียดายที่คบหล่อนก่อน ถ้ามีหล่อนเขาอาจ
