“มาแล้วเหรอคะคุณหนูดี คุณพงศกรรออยู่ในห้องค่ะ เพิ่งประชุมเสร็จ” เลขาหน้าห้องของบิดาหล่อนรีบแจ้งเมื่อรินรดาไปถึง
รินรดาพยักหน้าให้หล่อนเล็กน้อยแล้วก็เคาะห้องบิดาก่อนจะเข้าไปในห้องหาท่าน ไม่สนใจสายตาไม่เป็นมิตรของเลขาหน้าห้องบิดาเนื่องจากขี้เกียจและรำคาญความรู้สึกเกลียดใครสักคน... ช่วงหลังมานี้หล่อนค่อนข้างใจเย็นลงและลดระดับทิฐิของตนลงมากหลังจากที่มีเพื่อนดีๆ อย่างอนุรักษ์ ศตายุ และอิงกมลอยู่ข้างๆ ทำให้หล่อนรู้จักความเป็นมิตร รู้จักแบ่งปัน ลดอัตตาลงไปได้ในระดับหนึ่ง
หญิงสาวรู้สึกว่าการที่หล่อนทำตัวดีขึ้นนั้นทำให้หล่อนใจเย็นไม่ยึดติดกับความโกรธแค้นใครและรู้จักปล่อยวางมากขึ้น... ข้อดีอันนี้ต้องขอบคุณเพื่อนทั้งสามคนที่พาหล่อนเข้าสถานปฏิบัติธรรมที่พวกเขามักไปเสมอยามว่าง... รินรดารู้สึกมีความสุขมากขึ้นที่ได้ไป เพราะจัดการกับความทุกข์ได้ โดยที่ไม่ต้องต่อสู้กับมันเพียงคนเดียวอย่างเมื่อก่อน มันทำ
