บทที่3 หลบหน้า
1705 คำ
“ลูกอ้อนรัก ลูกเป็นอะไร ใครทำหนูร้องไห้ แล้วใครมาส่ง เพื่อนลูกเหรอ แม่ใจหายเป็นห่วงหนูมากที่หนูไม่กลับบ้าน”
มินตรา มารดาคอยเป็นห่วงลูกสาวคนเดียวที่ต้องออกไปทำงานหลังเลิกเรียน เธอกังวลใจนอนไม่หลับตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อไม่เห็นร่างเล็กแสนเหนื่อยอ่อนของลูกสาว เธอตำหนิโทษตัวเองว่าเป็นคนเอาพ่อเลี้ยงใจทรามมา ซึ่งตอนนั้นพยายามข่มขืนลูกสาวจนอ้อนรักต้องพาแม่หนีหัวซุกหัวซนมาอยู่กรุงเทพฯ เธอละอายใจมากต้องเป็นภาระ ป่วยเป็นโรคร้ายระยะสุดท้ายแก่ลูกสาวต้องลำบากเพราะเธอ
“แม่ อ้อนรักค้างบ้านเพื่อนมานะคะ เผอิญว่ามันดึกมากแล้ว นกน้อยจึงให้หนูนอนค้างที่นั่นแล้วก็มาส่งหนูค่ะ หนูเป็นห่วงแม่มากกว่าที่ต้องอยู่คนเดียว”
อ้อนรักแสร้งทำตัวเข้มแข็งต่อหน้ามารดา เธอยกมือเช็ดปาดน้ำตาออกลวก ๆ เรื่องความลับคืนนั้นห้ามไม่ให้แม่รู้เด็ดขาดว่าลูกสาวทำตัวใจแตก นอนกับผู้ชายทั้ง ๆ ที่ยังเรียนไม่จบ แม่ก็ต้องผิดหวังในตัวเธอ
“แต่ที่แม่เห็น เป็นผู้ชายมาส่งหนูอ้อนรักถึงบ้าน เขาเป็นใครเหรอลูก”
“เอ่อ เขาเป็นพี่ชายนกน้อย เพื่อนหนูเองค่ะแม่ อ้อ หนูทำงานช่วยงานวันเกิดนกน้อยได้เงินมาเยอะเลย แม่เก็บไว้ตอนไปหาหมอนะคะ อ้อนรักจะหาเงินมารักษาแม่ให้หายเองค่ะ”
อ้อนรักไม่ลืมความตั้งใจเดิม ที่หญิงสาวยอมรับเงินก้อนใหญ่ก้อนนั้นที่ถูกคนใจทมิฬฟาดเงินใส่อ้างว่าเป็นค่าตัวที่นอนด้วยกันแค่คืนเดียวก็เพื่อเก็บเงินเยอะ ๆ เอาไว้ค่ารักษาพยาบาลของมารดา เงินพวกนี้ไม่สำคัญสำหรับเธอ ชีวิตแม่ต่างหากที่ยื้อเอาไว้นานที่สุด
“เงินเยอะขนาดนี้ ลูกไปเอามันมาจากไหน แม่ไม่ได้สอนให้ลูกไปลักขโมยของใครมานะ”
“ไม่ใช่จ้ะแม่ เป็นเงินเก็บของอ้อนรักที่ทำงานทั้งหมด อ้อนรักไม่ได้ใช้มันหรอกจ้ะ ให้แม่เก็บไว้ดีกว่า ชีวิตแม่สำคัญมากนะจ้ะ อ้อนรักคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีแม่”
“แม่ว่าลูกเก็บไว้จ่ายค่าเรียนของลูกเถอะ เอาไว้จ่ายค่าเช่าบ้าน แม่ไม่ได้เป็นอะไรมาก ลูกไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวแม่จะฝากขนมไปขายที่ตลาดใกล้ ๆ นี่เอง”
มินตราไม่อยากเป็นภาระของลูกสาว เธอเองก็อยากลุกขึ้นมาทำอะไรช่วยแบ่งเบาความเหนื่อยของลูกสาว รู้ทั้งรู้ว่าอ้อนรักเพิ่งเข้าเรียนต่อมหาวิทยาลัยปีแรก ทำงานช่วงหลักเลิกเรียน กลับบ้านค่อนข้างดึก เธอสงสารลูกสาวต้องดิ้นรนตั้งแต่เด็กเพื่อยื้อชีวิตตัวเอง
มารดาอ้อนรักป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย หมอบอกเธอว่ามารดาอาจอยู่ได้ไม่นาน และมีค่าใช้จ่ายสูงมากถ้าต้องการยื้อชีวิตมารดาทำเคมีบำบัดหรือคีโม อ้อนรักก็จะทำ เพราะชีวิตเธอมีแค่แม่คนเดียว
“หนูไม่อยากให้แม่ไปเลย หนูเป็นห่วงแม่”
“แม่ไปฝากขายให้ป้านวลขายตลาด ไม่ได้ไปนั่งขายทั้งวันเสียหน่อย กินอะไรมาหรือยัง แม่ทำกับข้าวไว้ให้แล้ว”
“ยังค่ะ อ้อนรักเป็นห่วงแม่ อยากกินข้าวกับแม่ก็เลยรีบกลับมา หนูรักแม่มากนะคะ”
“แม่ก็รักอ้อนรักมากเช่นกันจ้ะ”
ไม่รู้ว่าการใช้ชีวิตร่วมกันอยู่กับแม่ได้นานเท่าไหร่ แต่อ้อนรักพยายามอยู่กับมารดาตลอดทุกช่วงเวลา เธอจะอยู่ได้อย่างไรถ้าสักวันไม่มีมารดาคอยรักและคอยห่วงใย
……
มหาวิยาลัยชื่อดัง
“ยังไม่เห็นอ้อนรักเข้ามาเรียนเลยนะวันนี้ เมื่อคืนเธอใช้งานเพื่อนหนักหรือเปล่านกน้อย ยิ่งอ้อนรักเป็นคนหัวอ่อน ตามเล่ห์เหลี่ยมไม่ทันพวกผู้ชายอยู่ด้วย”
วาลินเอ่ยถามนกน้อยถึงเพื่อนอีกคน กลุ่มเพื่อนสนิทที่มีสามคน นักศึกษาสาวปีหนึ่งเก็บซ่อนความลับบางอย่าง กว่าเมื่อคืนจะหนีรอดจากพวกมาเฟียอิทธิพลใหญ่ก็สะบักสะบอมพอสมควร อีกอย่างคือหนึ่งในสาเหตุที่เธอร่วมงานวันเกิดเพื่อนรักไม่ได้ มีแต่อ้อนรักไปร่วมงานแทน
“ปกติไม่เห็นอ้อนรักขาดเรียนสักครั้ง สงสัยเมื่อคืนคงหนักมาก เดี๋ยวเลิกเรียน เราไปหาอ้อนรักที่บ้านกันไหม ฉันเป็นห่วงเพื่อน แกว่างหรือเปล่าบราวนี่”
นกน้อยโทษตัวเองที่ตื่นมาสายจนไม่ได้ไปส่งเพื่อนรักถึงบ้าน แต่แอบแปลกใจเมื่อรู้จากมารดาว่าพี่ชายเธอส่งอ้อนรักกลับบ้านเช่าตั้งแต่เช้า เธอรู้ว่าพี่ชายไม่ชอบขี้หน้าอ้อนรัก แม้แต่ชื่อก็ไม่อยากได้ยิน มันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนที่นกน้อยไม่รู้อีก
“ว่าง บราวนี่เป็นห่วงอ้อนรักไม่แพ้กับเธอหรอก”
“เดี๋ยวฉันส่งข้อความไปบอกพี่เซตก่อนว่าให้พาเราไปเยี่ยมอ้อนรักสักหน่อย”
นกน้อยพอรู้จากแววตาพี่ชายมองทางวาลินบ่อย ๆ ครั้งจึงแอบเลี่ยงถามพี่ชายได้รู้คำตอบว่าเซซาราสนใจเพื่อนรักที่ชื่อวาลิน ไม่ใช่อ้อนรัก
“นกน้อย! เธอก็รู้ดีว่าฉันคิดกับพี่ชายเธอแค่พี่ชายเพื่อนเท่านั้น คนที่ชอบพี่ชายเธอคือยายอ้อนรักโน้น”
วาลินปฏิเสธพัลวัน กลัวว่าเพื่อนรักจะจับคู่พี่ชายตัวเองให้เธอจริง ๆ หลังจากพ้นผ่านคืนนั้นเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงบริสุทธิ์อีกต่อไปเพราะถูกใครบางคนริบความสาวของเธอจนหมดสิ้น ดีแค่ไหนไม่เจ็บระบมมากฝืนสังขารมาเรียนช่วงบ่าย
“หรือว่าแกปฏิเสธพี่เซตก็เพราะแกมีแฟนแล้วไม่บอกเพื่อน ใครกัน บอกฉันมา”
นกน้อยรู้สึกเหมือนเพื่อนรักสองคนมีอะไรบางอย่างปกปิดเอาไว้ เพื่อน ๆ จะมีแฟนหรือจะมีความรักกันหมด ยกเว้นเธอที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับใครบางคนอยู่ต่างประเทศชอบขัดขาเวลาที่เธอคบใครเล่น ๆ ในมหาวิทยาลัย
“คิดมากไปได้ยายคุณหนูที่พี่ชายหวง ฉันจะไปชอบพี่เซตของยายอ้อนรักได้อย่างไร ฉันไม่มีทางแย่งคนที่อ้อนรักชอบเด็ดขาด” อีกอย่างตอนนี้วาลินคงมีแฟนกับเขาไม่ได้เพราะถูกย่ำยีความสาวจากพวกมาเฟียไร้หัวใจจนปิดกั้นหัวใจตัวเอง
“แบบนี้พี่ชายนกน้อยก็อกหักตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มจีบแกสินะ แต่ที่ฉันเรียกพี่เซตพาเราไปเยี่ยมอ้อนรักตอนเย็นก็ต้องการให้เขาใกล้ชิดกันต่างหาก”
นกน้อยเองก็ไม่เข้าใจเหตุผลพี่ชายเจ้าระเบียบ รักความสะอาดในสถานะท่านประธานหนุ่มที่เคร่งขรึม จอมเสเพลเรื่องคู่ขาผู้หญิงว่าทำไมต้องมีอคติต่ออ้อนรักเพียงเพราะอ้อนรักมีฐานะยากจน แม่ป่วยหนักต้องทำงานดึก ๆ ดื่น ๆ ทำงานหาเงินมารักษา มีคำพูดหนึ่งของพี่ชายพูดจาไม่ดีต่อหน้าเพื่อนรักเธอ
‘ผู้หญิงดี ๆ ที่ไหนจะกลับมาบ้านเที่ยงคืนทุกวัน อ้างว่าทำงานไม่ได้พักเพื่อหาเงินรักษาแม่ที่ป่วย พี่ว่ายายเด็กนี่มารยาหญิง ทำงานเป็นเด็กนั่งดริ้งหวังหาเหยื่อผู้ชายรวย ๆ เอาเงินมาถลุงเล่นมากกว่า ผู้หญิงคนนั้นคงโดนผู้ชายเอาจนหลวมแล้วละ’
‘พี่เซต! อ้อนรักไม่ใช่อย่างที่พี่อคติ เมื่อไหร่พี่จะตาสว่างสักทีว่าพี่อาจทำร้ายคนบริสุทธิ์อย่างเพื่อนนกน้อยก็ได้ แล้วสักวันพี่จะต้องเสียใจ!’
……
เลขาหนุ่มแอบแปลกใจกับอาการไม่มีสติ ใจเหม่อลอยของท่านประธานนั่งบนโต๊ะทำงานตั้งแต่ช่วงกลางวัน ใบหน้าคมเข้มหงุดหงิด ไม่สบอารมณ์เหมือนถูกใครขัดใจมา
เซต เซซารา โอลิเวย์ ชายหนุ่มลูกครึ่งอังกฤษ-ไทย อายุสามสิบปี เขาดำรงตำแหน่งประธานบริหารบริษัทในเครือเอลซีลีน กรุ๊ป ของตระกูลโอลิเวย์ ทำบริษัทอสังหาริมทรัพย์ต่อจากบิดาที่เคยก่อตั้งบริษัทเครือตระกูลใหญ่ตั้งอยู่ประเทศอังกฤษ แต่มาพบรักคุณนลิน มารดาที่ประเทศไทย
ต่อมาบิดาวางมือจากงานบริหารบริษัทเครือตระกูลใหญ่ทั้งหมดจึงมอบให้ลูกชายคนโตบริหารงานแทนแทบทุกอย่าง เขามีน้องสาวแสบซุกซนห่างกันสิบกว่าปี เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเพื่อนสนิทตัวเองที่ตอนนี้ทำงานอยู่ต่างประเทศและอาจกลับมาเร็ว ๆ นี้
แต่ตอนนี้เซซาราหงุดหงิดกับเรื่องเมื่อคืน เขาเคยอคติต่ออ้อนรัก เพื่อนสนิทน้องสาวที่เอาใจใส่มากกว่าวาลิน คนที่เขาแอบชอบว่าอ้อนรักเป็นเด็กใจแตก ผ่านมือชายมาก่อน มีพวกผู้ชายในมหาวิทยาลัยแวะเวียนขายขนมจีบจนคนมองขัดหูขัดตา
พอเมื่อคืนเขารู้ความจริงบางอย่างว่าเด็กเคยดูถูกว่าทำงานผู้หญิงขายตัว แอบรับทำงานโสเภณีชั้นต่ำกลับทำเอาเขารู้ว่าอ้อนรักยังไม่เคยผ่านชายอื่นมาก่อน เขาเป็นคนแรกของเธอ
‘เป็นได้ยังไง ผู้หญิงชั้นต่ำแบบนั้นไม่มีทางรอดพ้นจากน้ำมือพวกผู้ชายหรอก ก็แค่มารยาหญิง’
“ท่านประธานครับ คุณนกน้อยส่งข้อความมาให้ท่านครับ”
“ขอบใจ นายออกไปได้แล้ว”
เซซาราปัดทิ้งเรื่องเมื่อคืนที่ผิดพลาดออกจากหัว ก่อนผู้บริหารหนุ่มเต็มตัวหยิบโทรศัพท์ส่วนตัวเปิดอ่านดูข้อความของน้องสาวที่ขอร้องเขาให้พาไปเยี่ยมอ้อนรัก เพราะอ้อนรักไม่เข้าไปเรียนช่วงบ่าย ติดต่อไม่ได้
“นี่เธอตั้งใจหลบหน้าฉันเหรอ อ้อนรัก”
เซซารากระวนกระวายใจบางอย่างกับเด็กดื้อตาใสยอมทำตามคำพูดของเขาจริง ๆ แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกโหวงเหวง กลัวว่าอ้อนรักอาจหายออกจากชีวิตเขาตามคำพูดร้าย ๆ ของตนจริง
- ผู้เขียน
