บทที่ 10
อยู่กับคุณทาวน์
ดึกดื่นค่อนคืนซึ่งเป็นเวลาหลับของหลายคน แต่สองร่างยังคงกอดรัดนัวเนียไม่ยอมห่าง สาวน้อยตัวแดงก่ำอยู่ในท่านอนตะแคง ซ้อนทับด้านหลังด้วยร่างใหญ่โตที่กำลังทรมานเธออยู่ไม่ห่าง
เต้างามถูกมือหนาบีบเคล้น กายด้านล่างถูกโจนจ้วงในจังหวะหนักหน่วง ริมฝีปากถูกบดขยี้เร่าร้อน ไม่มีช่องว่างระหว่างเขาและเธอ บทรักครั้งที่สองของค่ำคืนช่างดุเดือด ร่างกายหนุ่มสาวเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อแม้เครื่องปรับอากาศยังทำงาน
“อ๊า..” สายขิมหลุดครางเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ ความจุกหน่วงเสียวซ่านเล่นเอาหายใจแทบไม่ทัน ทาวน์จู่โจมราวกับหิวโซ เขาคงอยากชดเชยช่วงเวลาสามสัปดาห์ที่หายไป ถึงจับเธอพลิกคว่ำพลิกหงาย กระทั้นกระแทกจนระบมไปทั่วร่างเช่นนี้
“อย่าดื้ออีกรู้มั้ย ถ้าดื้อจะยกให้คนอื่น” เสียงกระซิบแหบพร่าดังข้างหู ทำให้สายขิมครางแผ่ว เอี้ยวหน้าหันกลับไปมอง สายตาคมกริบกำลังจ้องเธอด้วยความปรารถนา ช่องท้องพล
