บทที่ 12
มิรา
หลายวันต่อมา สายขิมได้เข้าเรียนทำอาหารกับสถาบันชื่อดังที่อยู่ในห้างสรรพสินค้า ตอนได้รับแจ้งจากวาโยว่าทาวน์อนุญาตและจะออกค่าใช้จ่ายให้ เธอดีใจจนกระโดดโลดเต้น หากเขาอยู่คงถูกเธอฟัดแก้มหลายที แต่ทำได้เพียงขอยืมโทรศัพท์ของวาโยโทรไปขอบคุณ
ช่วงแรกของการเข้าคอร์ส ผู้เรียนจะเริ่มต้นทำอาหารขั้นพื้นฐาน ซึ่งสายขิมเลือกเมนูอาหารอย่างง่ายก่อน อาจารย์เป็นเชฟมืออาชีพจึงสามารถสอนเทคนิคเล็กๆ น้อยๆ ให้ได้นำมาปรับใช้ เนื่องจากค่าเรียนค่อนข้างสูง อาจารย์จึงใส่ใจและลงรายละเอียดวิธีทำอย่างไม่หวงวิชา เพียงแค่สามวันเธอก็สามารถทำอาหารได้สี่อย่าง สร้างความภูมิใจให้เจ้าตัวเป็นอย่างมาก
“ไว้เจอกันนะ บ๊าย”
หญิงสาวโบกมือลาเพื่อนร่วมคอร์สอย่างสดใส ตั้งแต่ได้ออกมาพบปะผู้คน ก็สบายใจและผ่อนคลายมากขึ้น ในหนึ่งสัปดาห์ต้องเรียนทำอาหารสามวัน วันละสี่ชั่วโมง ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่สายขิมรอคอยอย่างใจจดใจจ่อ สัปดาห
