บทที่ 23
ทัชชา
คำพูดคล้ายบอกรักมีผลกับสาวน้อยผู้ไม่ประสาอย่างมากมาย แม้ตอนนี้จะอยู่หน้าทัณฑสถานหญิงแล้วก็ตาม เพิ่งรู้ว่าธุระสำคัญของเขาคือการมาเยี่ยมรัชนี สายขิมจึงเกิดความลังเลและหยุดเดินกะทันหัน
“เอ่อ..ขิมว่า..”
“ว่า..” ทาวน์หันกลับมามอง
“ขิมไม่อยากเข้าไปค่ะ ขิมยังไม่พร้อมเจอหน้าคนใจอำมหิต” เพียงนึกถึงความทรมานของบุพการี ที่ได้รับจากการกระทำอันโหดร้ายของแม่เลี้ยง สายขิมก็น้ำตารื้น
“อย่าอ่อนแอสิ ไหนบอกจะเข้มแข็งไง”
“คุณน่าจะบอกก่อน ขิมจะได้เตรียมใจล่วงหน้า กะทันหันแบบนี้มันไม่โอเคเลยค่ะ” ความสุขความอบอุ่นใจเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนมลายหายสิ้น เขาทำตัวห่างเหินอย่างผิดสังเกต ไม่จับมือหรือเข้าใกล้เธอด้วยซ้ำ แตกต่างจากตอนบอกความรู้สึกราวฟ้ากับเหว
“ไปเถอะ..ฉันขอนุญาตให้เยี่ยมแบบกรณีพิเศษเลยนะ”
พิเศษแบบสามารถเข้าเยี่ยมได้สามคนพร้อมกัน สิ่งที่รอคอยกำลังจะมาถึงอีกในไม่ช้า
“ก็ได้ค่ะ..”
ทาวน
