วันเวลาผ่านไปเร็วมาก แต่ชีวิตของจิรภัทรก็ยังวนเวียนอยู่กับการเดินทางไปมาหาลูกสาวตลอดระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา ลูกสาวกำลังน่ารักน่าชัง จากวันแรกจนถึงวันนี้เขายังพยายามทำหน้าที่พ่อที่ดี เป็นความเหนื่อยที่คุ้มค่าและไม่คิดเสียดายอะไรเลย ความผูกพันที่มีกับลูกสาวดีเยี่ยมไม่มีที่ติ แต่กับแม่ของลูกนี่สิไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีณิชาวีร์ก็ยังคงเหมือนเดิมอยู่ หญิงสาวก็ยังคงไม่มีใคร ชีวิตยังคงมีแต่ลูกและทำงาน แม้จะมีเลโอชายหนุ่มแสนเพอร์เฟกต์เทียวไปมาหาสู่อยู่บ่อยครั้ง แต่เหมือนความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก็ไม่พัฒนาเกินกว่าวันแรกที่ได้เห็นเช่นกัน ณิชาวีร์เป็นผู้หญิงที่แปลกแต่อาจจะจริงอย่างที่เธอเคยบอกว่ามีความสุขอยู่กับลูกแค่สองคนได้ ผู้ชายไม่ใช่สิ่งจำเป็นสำหรับชีวิต บางทีก็มีคำถามว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเข็ดหลาบจนไม่เปิดใจรับใครหรือเปล่า แต่เป็นแบบนี้ก็ดีดีสำหรับลูกสาวและตัวของเขาเองด้วย เพราะเขายังไม่พร้อมท
