หลังจากที่ณิชาวีร์มาอยู่ที่ห้องพักฟื้น จิรภัทรมีโอกาสมายืนอยู่ตรงหน้าของเธออีกครั้ง หญิงสาวกำลังนอนจ้องมองดูลูกสาวแรกคลอดที่กำลังหลับพริ้มอย่างน่ารักอยู่ในอ้อมอก จิรภัทรจ้องมองภาพตรงหน้าเขาจะเก็บทุกความสุขที่ได้เห็นเอาไว้ไม่มีวันลืม ณิชาวีร์จ้องมองหน้าพ่อของลูกอีกครั้ง ก็ยังคงรู้สึกขอบคุณที่เขาได้มอบสิ่งมีชีวิตที่มีค่านี้ให้กับเธอ “เจ็บมากหรือเปล่าณิ พี่เป็นห่วงณิแทบแย่” “ไม่ได้เจ็บอะไรมากมายหรอกค่ะ ถ้าแลกกับลูกมันเป็นความเจ็บปวดที่สวยงาม” “ณิ ขอบคุณมากนะที่ทำให้พี่ได้อยู่เห็นหน้าลูกในวันแรกที่เขาได้เกิดมา แต่ณิสบายใจเถอะพี่เป็นคนรักษาสัญญา พี่อยากเห็นณิยิ้ม อยากให้ณิหัวเราะ อยากเห็นณิมีความสุขกับชีวิตมากกว่า สองเดือนที่ผ่านมา พี่เคารพการตัดสินใจของณิ พี่ไม่ได้อยากมาเป็นความทุกข์ให้กับชีวิตณิแบบนี้เลย ขอบคุณมากนะณิ ขอบคุณสำหรับวันดี ๆ ที่ผ่านมา พี่รู้ตัวเองแล้วว่าพี่ไม่มีโอกาสที่จะได้