พริกหวานกลับถึงบ้านในเวลาห้าโมงเย็น วันนี้มีเรียนทั้งวันจึงดูล้าเป็นพิเศษ เดินเข้าบ้าน ขณะที่คนเป็นพ่อก็ยืนมองลูกสาวจากในบ้านก่อนอยู่แล้ว
ปฏิเสธไม่ได้ว่ารอคุย
เดินลงทุ่งนาทั้งวันไม่ได้งานได้การ ไปนั่งอยู่ใต้ต้นมะขามแล้วเอาแต่คิดเรื่องลูกสาว
พอดูนาฬิกาว่าพริกหวานน่าจะกลับมาถึงแล้วเขาจึงรีบขึ้นมาจากทุ่งนา
"พ่อหวัดดีค่ะ"
พริกหวานยกมือไหว้ก่อนจะถอดรองเท้าแล้วจับขึ้นวางบนชั้น ทำท่าจะเดินขึ้นบ้านแต่คนเป็นพ่อเรียกซะก่อน
"ใครมาส่งไอ้พริก"
พริกหวานหยุดชะงักก่อนจะหันกลับไปมองหน้าพ่อ
"พริกนั่งวินมาค่ะ"
"วินที่ไหน"
"เอ้า ก็วินหน้าวิทยาลัยสิพ่อ" บ้านใกล้แค่นี้ค่าวินสามสิบ สะดวกสบายรวดเร็ว
"แล้วทำไมวินถึงไม่ส่งเอ็งที่หน้าบ้าน"
พริกหวานหันกลับมาเผชิญหน้าพ่อตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปหาใกล้ๆ
"ถามจริงพ่อ เป็นอะไรกับพริกป่ะเนี่ย"
ถามมาขนาดนี้แล้ว ดีเลย กูก็กำลังนึกๆ อยู่ว่าจะถามลูกยังไงดี
"แค่ถาม
