ทศวรรษออกจากบ้านพ่อมาตั้งแต่สองทุ่ม จอดรถในบริเวณร้านคาราโอเกะที่มีพื้นที่ถึงสามไร่ ด้านหลังติดทุ่งนามีลมเย็นๆ
ไม่ได้โทรไปบอกพริกหวานว่าเขามารอแล้วเพราะกลัวฝ่ายนั้นเที่ยวไม่สนุก ด้วยวัยของหญิงสาวที่ยังเฮฮากับอะไรพวกนี้อยู่เขาจึงไม่เข้าไปขัด
หลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ ตื่นอีกทีเมื่อมีสายโทรเข้ามา
"ครับ"
(อาทศขาาาาาา)
"จะกลับแล้วใช่ไหม"
ไม่ต้องถามเลยว่าเมามากหรือเปล่าลากเสียงยาวมาซะขนาดนี้
"ค่ะ อาทศมารับพริกหน่อยนะคะ"
"อยู่ห้องไหน" ถามพร้อมมือที่เปิดประตูลงจากรถไป แล้วเดินไปทางบริเวณร้าน
"ห้องห้าค่ะ"
"อากำลังไป"
เดินไม่กี่เก้าก็ถึงห้องที่พริกหวานเข้ามากินมาดื่ม เปิดประตูเข้าไปก็เจออีกคนนั่งฟุบหน้าบนโซฟาคนเดียว
"เพื่อนไปไหนหมด" นั่งลงข้างๆ แล้วจับประคองอีกคนให้หันมาซบอกตัวเอง พริกหวานรีบกอดเอวสอบทันที
"กลับแล้วค่ะ"
ทศวรรษมองนาฬิกาบนข้อมือบอกเวลาสี่ทุ่มครึ่ง ยังไม่ดึกมากเท่าไหร่
