ตอนที่10 เลวสิ้นดี
1644 คำ
หลังจากวันที่อเล็กซานเดอร์ไปนั่งร่วมวงทานข้าวด้วยวันนั้น เมรินดาก็ไม่ได้เจอเขาคนนั้นอีกเลย นี่ก็ผ่านมาร่วมสองอาทิตย์เข้าไปแล้วก็ดีเหมือนกันที่เขาไม่มาวุ่นวายด้วย เธอจึงทำงานของตัวเองได้อย่างรู้สึกดี วันนี้วันเสาร์เป็นวันหยุดที่เธอจะได้ใช้เวลาอยู่กับลูกน้อยอย่างไม่ต้องเร่งรีบก่อนที่จะมีเสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นสองสามครั้ง
“ใครนะมาแต่เช้า” ก่อนจะรีบเดินออกไปดูแต่เท้าเล็กๆถึงกับชะงักด้วยความตกใจ
“คุณอเล็กซานเดอร์มาได้ไงเนี่ย!” เธอแทบอยากจะเดินกลับเข้าบ้านไปอย่างไว
“เสียมารยาท แขกมาหายังไม่รีบมาเปิดประตูให้อีก” แต่เสียงทรงอำนาจก็ทำให้เธอถึงกับหน้าบึ้งตึง สาบานว่านั่นเป็นคำพูดของผู้มาเยือนที่ดี เธอมองเขาอย่างไม่พอใจเป็นอย่างมาก
“ฉันไม่ได้เชิญคุณมานี่นา” เธอยืนกอดอกมองเขาอย่างไม่อยากเปิดให้สักนิด
“จะมาเปิดดีๆหรือเธอจะให้ฉันปีนเข้าไป?”
“ปีนเลย จะได้โทรเรียกตำรวจมา”
“หึ คิดว่าฉันจะกลัวงั้นสิ?” เขาแสยะยิ้มออกมาทำให้เมรินดาถึงกับหงุดหงิด
“น่าเบื่อ จะตามมาถึงบ้านทำไมก็ไม่รู้” ก่อนจะรีบเดินไปเปิดรั้วบ้านให้อย่างไม่เต็มใจนัก
“คุณมีธุระสำคัญหรือเปล่าถึงได้มาบ้านฉันวันนี้”
ขาสูงยาวก้าวเข้ามาสำรวจรอบบ้านอย่างถือวิสาสะ
“ธุระไม่มีแต่ฉันแค่อยากมา ฉันไม่ได้มาหาเธอซะหน่อย ฉันมาหาอลิซน้อยต่างหากล่ะ”
เสียงทุ้มตอบกลับก่อนจะเดินนำหน้าเธอเข้าบ้าน ทำตัวอย่างกับเจ้าของบ้านก็ไม่ปาน
“อลิซยังไม่ตื่นหรอกนะ คุณมาเช้าเกินไป”
“ฉันรอได้ไม่มีปัญหาหรอก”
จะบ้าตาย ทำไมต้องมาพบเจอเขาอีกครั้งด้วยนะ
“เธออยู่บ้านนี้กับใครเหรอ?”
เมรินดามองเขาตาขวางทำไมต้องมาอยากรู้เรื่องส่วนตัวด้วยนะ
“นั่นคงเป็นรูปสามีเธอใช่ไหม?” สายตาคมจ้องมองภาพแต่งงานที่ถูกติดอยู่ข้างฝาผนัง ชายหนุ่มคนนั้นหน้าตาดีมากเลยทีเดียว ขาวตี๋เหมือนคนจีนหรือไม่ก็ญี่ปุ่น
“ก็อย่างที่คุณเห็นถ้าอยู่ในชุดแต่งงานแล้วยืนคู่กัน เขาก็ต้องเป็นสามีฉัน”
อเล็กซานเดอร์พยักหน้าเข้าใจ ก็จริงอย่างที่เมรินดาพูด
“บ้านน่าอยู่ดีนะ ดูท่าจะเหมือนเรือนหอที่อบอุ่ร” เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความรักในบ้านหลังนี้ มันดูอบอุ่น สวยงามเหมือนบ้านที่ถูกดูแลทะนุถนอมมาอย่างดี
“คุณจะมาดูความเป็นอยู่ฉันแค่นี้เหรอคะ?”
“เจ้านายจะมาเยี่ยมบ้านพนักงานบ้างไม่ได้หรือไง?”
“หึ ฉันก็นึกว่ามีแต่สมัยเรียนที่ครูจะออกมาเยี่ยมบ้านนักเรียนค่ะ อันนี้ทำงานแล้วก็ยังจะมีอีก ตลกดีนะคะว่าไหม?”
ชายหนุ่มยักไหล่เหมือนไม่แคร์ ก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟาอย่างถือวิสาสะเช่นเดิม
“ไม่คิดจะหาน้ำมารับรองแขกเลยหรือไงไม่มีมารยาท”
เมรินดาถึงกับเม้มปากแน่นสงบสติอารมณ์ ก่อนจะเดินเข้าไปยังครัวอีกด้านของห้อง เพียงไม่กี่นาทีเธอก็เดินออกมาพร้อมแก้วน้ำเย็นๆในมือ
“ดื่มเสร็จแล้วก็รีบกลับไปนะคะวันนี้เป็นวันพักผ่อน ฉันคงไม่ต้องมาทำงานรับใช้คุณหรอกนะ”
อลเล็กซานเดอร์ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มอย่างสบายอารมณ์ ก่อนจะนั่งมองรอบๆบ้าน ไม่สนใจคำพูดของเจ้าของบ้านเลย เมรินดาถึงกับนึกโมโห
“บอกจุดประสงค์ที่คุณมาวันนี้ดีกว่านะคะ ฉันไม่คิดว่าคุณจะมาเยี่ยมบ้านฉันเฉยๆ”
“เธอไปเป็นผู้หญิงของฉันสิ ฉันจะอยู่ที่กรุงเทพนี้ต่ออีกสามเดือน” หญิงสาวถึงกับคิ้วขมวดอย่างไม่เข้าใจ
“ทำไมต้องเป็นฉัน? คุณมีเงินจะซื้อเอาใครก็ได้ในประเทศไทย”
“ก็ฉันอยากได้เธอ เธอลืมไปแล้วหรือไงตอนที่เธอไปสวิตเซอร์แลนด์เมื่อหลายปีก่อน ฉันก็ยังเป็นทุกอย่างให้เธอเลย เป็นฟรีๆด้วยไม่ได้คิดตังค์เลยสักบาท จริงไหม?”
เมรินดากัดริมฝีปากตัวเองแน่น เมื่อคิดไปถึงเรื่องราวเมื่อเกือบสามปีก่อนที่เธอทะเลาะกับแฟนหนุ่มจนต้องขอเลิกเขาแล้วหนีไปเที่ยวคนเดียว เธอรู้จักสนิทสนมกับไอรีนน้องสาวของอเล็กซานเดอร์ แล้วก็เป็นเหตุนำพาให้ไปรู้จักกับผู้ชายตรงหน้าคนนี้ด้วย
“ฉันไม่อยากรื้อฟื้น คุณจะมาทวงบุญคุณหรือไง”
“ก็ถ้ามันเป็นบุญคุณให้ทวงได้ งั้นเธอก็ควรจะตอบแทนฉันนะเมรินดา”
“คุณมันเฮ็งซวย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้นะฉันจะหนีให้ห่างจากผู้ชายแบบคุณ ผู้ชายที่ไม่เป็นสุภาพบุรุษ ผู้ชายที่เห็นแก่ตัว!”
หญิงสาวถึงกับน้ำตาคลอเบ้าเมื่อด่าทอเขาจนพอใจ อเล็กซานเดอร์ขยับตัวลุกขึ้นเต็มความสูงพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ ๆ จู่โจมเธอโดยการตวัดรัดรอบเอวด้วยลำแขนแข็งแกร่งเข้ามาแนบชิดลำตัว
“หึหึ เห็นแก่ตัวยังไงไม่ทราบ ฉันนี่นะเห็นแก่ตัว เท่าที่ฉันรู้คือฉันไม่ได้บังคับเธอเลยสักอย่างไม่มีเลยสักครั้งเมรินดาหรือว่าไม่จริง หืม?” ฝ่ามือเรียวเล็กรีบผลักอกเขาออกห่างอย่างแรง
“คุณมันทุเรศที่สุด ออกไปจากบ้านฉันเลยนะ ออกไปเดี๋ยวนี้” เธอชี้หน้าด่าว่าเขาอย่างเหลืออด
“ฉันให้เวลาเธอคิดสามวัน ถ้าเธอไม่ตกลง ฉันมีคลิปเด็ดๆของเธอจะส่งไปให้ครอบครัวเธอได้ดูก่อนใครเลย”
“คลิปอะไรของคุณ?”
ริมฝีปากหนายิ้มเยาะก่อนจะล้วงมือถือเครื่องหรูออกมาจากกระเป๋ากางเกง กดหาอะไรสักอย่างในเครื่องอยู่สักพัก พร้อมกับหันมาโชว์ให้อีกคนได้ดูเต็มสองตา เมรินดาถึงกับเบิกตาโพลงอย่างตกใจ
“คุณมันทุเรศกว่าที่ฉันคิดไว้อีก ไอ้บ้าเอ้ย!” อกแกรงของคนตัวโตถูกผลักออกอย่างแรง
“หึตอนแรกฉันก็ถ่ายไว้เล่นๆไม่คิดว่าจะต้องใช้มันนะ แต่ตอนนี้ฉันว่าฉันเอามาใช้ให้มันเกิดประโยชน์บ้างก็ดี”
เมรินดาถึงกับมือไม้สั่นอย่างกับเจ้าเข้า เธอโกรธ เธอเกลียดผู้ชายตรงหน้านี้มากมายเหลือเกิน
“เอาโทรศัพท์เธอมาสิเดี๋ยวฉันจะส่งไปให้ดูเล่นๆประกอบการตัดสินใจ ว่าเธอควรจะรับข้อเสนอฉันดีไหม?”
“คุณออกจากบ้านฉันไปเลยนะแล้วอย่ามาเหยียบที่นี่อีก ออกไป!” น้ำเสียงสั่นสะท้านตวาดไล่
"ผัวเธอเขาจะรู้ไหมนะว่าเมียสุดที่รักของเขาร้อนแรงมากขนาดไหนเวลาอยู่กับผู้ชายคนอื่น”
เพียะ! เพียะ! เสียงฝ่ามือตกกระทบแก้มสากจนใบหน้าหล่อหันไปตามแรงฝ่ามือ เขาถึงกับใช้มือหนาลูบแก้มสากเพื่อคลายอาการเจ็บแสบ
“เธอคิดว่าเธอเป็นใครถึงกล้ามาตบหน้าคนอย่างฉันห๊ะ!” ฝ่ามือหนาบีบคางมนนั้น จนเห็นเป็นรอยแดงขึ้นมาทันที ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะบดคลึงลงบนริมฝีปากบางอย่างจงใจ แต่เมื่อเมรินดาได้สติเธอก็รีบผลักไสเขาให้ออกห่างอย่างไว
“กลับไปเลยนะคุณอเล็กซ์อย่าให้ฉันต้องเรียกตำรวจเลย” น้ำตาที่กำลังไหลเป็นทางออกมา มันไม่ได้ทำให้อีกคนสงสารเลยแม้แต่น้อย
“ปากยังหอมหวานเหมือนเดิมเลย ถึงแม้ว่าจะปากจัดด่าเก่งไปนิดก็เถอะนะ” เขาลูบริมฝีปากตัวเอง ยิ้มเยาะออกมาน้อยๆอย่างพึงพอใจ
“คิดดูดีๆนะคนสวย คลิปที่ฉันถ่ายเล่นๆนี่ภาพเสียงมันก็ชัดมากอยู่นะหรืออยากไปเป็นนางเอกเอวีให้คนอื่นได้ดูฉันก็ไม่ขัดหรอก แค่คลิกเดียวเธอก็คงดังเป็นพลุแตกเพียงชั่วข้ามคืนแน่ๆ จริงไหม?”
“คุณมันทุเรศ ไอ้คนเลว ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” เธอผลักอกเขาแรงๆอีกสองสามทีทำเอาร่างหนาเกือบเซล้มพับลงกับพื้น
“อีกสามวันฉันจะมาเอาคำตอบ แต่ถ้ารอให้ถึงสามวันไม่ไหวนี่นามบัตรของฉัน เธอติดต่อไปได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง”
กระดาษสี่เหลี่ยมแผ่นเล็กถูกยื่นส่งให้กับเธอ แต่เมรินดาก็ไม่รับ ชายหนุ่มจึงนำมันไปวางไว้บนโต๊ะตัวเล็กตรงหน้าเธอแทน
“ไว้เจอกันนะที่รัก ม๊วฟ!” เขาทำท่าทียียวนกวนประสาทเธอเป็นการสั่งลา ก่อนจะเดินผิวปากออกจากบ้านไปอย่างอารมณ์ดี
“ทำไม ทำไมคุณต้องกลับมาวุ่นวายกับฉันอีก ฉันไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้กันนะ”
เมรินดาถึงกับปล่อยโฮออกมาอย่างอดกลั้นไว้ไม่ไหวไหนจะคลิปอุบาทว์นั่นอีก ถ้าเขาปล่อยออกไปจริงๆเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ชื่อเสียงวงศ์ตระกูล ไหนจะลูกเธออีกล่ะอลิซจะเติบโตมาเจอกับอะไรมันทำให้เมรินดาถึงกับคิดหนัก เธอรู้ว่าอเล็กซานเดอร์เลวแต่ไม่คิดว่าเขาจะเลวได้ถึงขนาดนี้
- ผู้เขียน
