เมื่อรถมาจอดสนิทที่หน้าโรงแรมหรู วิลเลี่ยมก็เดินนำเธอเพื่อขึ้นไปยังห้องพักของเจ้านายในทันที เมรินดาก็ยังรู้สึกประหม่าอยู่ไม่น้อย
“เขาจะลวงฉันมาฆ่าหรือเปล่าคุณวิล” ยังกลัวใจกับความบ้าโรคจิตของผู้ชายคนนั้นไม่หายเลย ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือผิดที่มาหาเขาถึงที่นี่
“เจ้านายไม่ใช่คนน่ากลัวแบบนั้นหรอกครับคุณเมย์”
“หึ น้อยไปนะสิ โรคจิตดีๆนี่แหละ”
“เจ้านายผมนะเหรอครับโรคจิต คุณคงเข้าใจอะไรผิดแล้ว สุภาพบุรุษเกินคุณอเล็กซ์ไม่มีอีกแล้วล่ะครับ” อีกคนถึงกับเบ้ปากให้ พูดมาได้ยังไงว่าสุภาพบุรุษ ถ้าสุภาพบุรุษจริงเขาจะทำกับเธอแบบนี้หรือไง
เพียงไม่กี่นาทีคนทั้งสองก็ก้าวขาออกจากลิฟท์พร้อมกับเดินตรงไปยังห้องสวีทรูมริมสุด วิลเลี่ยมกดกริ่งหน้าประตูสองทีก่อนจะมีคนมาเปิดให้
“มากันแล้วเหรอ?” ชายหนุ่มร่างสูงที่มีผิวพรรณขาวผ่อง กล้ามหน้าท้องเป็นลอนแน่น เขากำลังอยู่ในสภาพผ้าขนหนูพันกายผืนเดียว พร้อมกับหยดน้ำที่ประพรมไ
