“จะมาขออะไรคะ เราเพิ่งรู้จักกัน”
ศศิกาญจน์ได้จังหวะจึงใช้มือจิกเส้นผมดกดำของเขาติดมือขึ้นมา ทำเอาชายหนุ่มหน้าเริดผงะออกห่างทันที
“โอ๊ย! ผมเจ็บนะ!”
“ปล่อยฉันสิคะ คุณจะปล้ำฉันหรือไง”
“ก็เมื่อกี้เธอเป็นฝ่ายเริ่มก่อนนี่นา ผมก็นึกว่าคุณจะ...ให้ผมสานต่อให้เสร็จ อูย...” เขาว่าพลางสูดปาก เพราะเธอยังไม่ปล่อยมือจากเส้นผมของเขา
เห็นใบหน้าหล่อออกอาการเหยเก คนขี้สงสารจึงปล่อยมือจากเส้นผมดกดำ เจ้าตัวถึงกับพรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก และเมื่อหญิงสาวลองคิดทบทวนดู มันก็ถูกของเขา แต่เธออธิบายเรื่องที่เป็นฝ่ายเริ่มขึ้นมาก่อนได้
“ใช่ค่ะ ฉันยอมรับว่าเมื่อครู่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ฉันแค่อยากรู้ว่าคิดไปเอง หรือมันคือเรืองจริง”
ยิ่งศศิกาญจน์พูด จอมทัพก็ยิ่งมึนงงไปหมด เขาอยากจะจับเธอกินให้หายอยาก แต่ท่าทางแปลกๆ กับคำพูดชวนสงสัยนั้นก็ยิ่งเพิ่มความอยากรู้ จนชายหนุ่มเผลอลดมือจากกระดุมที่กำลังปลดมันออกเป็นเม็ดที่สา
