ไม่ทันถามต่อ มือขาวที่เคลือบด้วยสีทาเล็บสีสวยยื่นถุงกระดาษให้ศศิกาญจน์รับไป “คือ พ่อเลี้ยงลืมของไว้ที่โรงแรมค่ะ พิมพ์เห็นรถพ่อเลี้ยงจอดอยู่ก็เลยเอามาให้ แต่ไม่เจอถ้าพิมพ์จะฝากคุณศศิกาญจน์เอาไว้ ไม่ทราบว่าจะได้หรือเปล่าคะ”
หญิงสาวก้มลงไปมองในถุงกระดาษที่อีกฝ่ายยื่นมาให้แล้วเห็นว่าเป็นนาฬิกาข้อมือสายหนังราคาแพง สายตาคู่หวานยังเห็นอีกสิ่งหนึ่งในถุงเป็นกล่องถุงยางอนามัยที่ขายตามเคาเตอร์ร้านสะดวกซื้อทั่วไปแต่ถูกแกะใช้ไปแล้วบางส่วน ทำให้คาดเดาได้ว่าพิมพ์ขวัญต้องการจะสื่ออะไรกับตน
ในฐานะภรรยาเมื่อถูกผู้หญิงอื่นนำของแบบนี้มาคืนให้ ศศิกาญจน์ส่ายหน้ายิ้มๆ “ขอบคุณมากนะคะที่เก็บนาฬิกข้อมือมาคืน แต่ถุงยางอนามัยกล่องเดียว ที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องเก็บมาคืนก็ได้ ของแค่นี้ถ้าเขาอยากใช้คงซื้อใหม่เองได้
จากนั้นก็ก้าวขึ้นรถไป ปล่อยให้พิมพ์ขวัญสีหน้าเป็นกังวลจนคิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน ปลายนิ้วกำเข้าหากันจนแน่น
