ร่างหนาของมาเฟียหนุ่มยืนนิ่งอยู่หน้าห้องพักขนาดใหญ่สองห้องที่อยู่ตรงข้ามกันเดินไปอีกนิดก็เป็นสวนไว้สำหรับนั่งพักผ่อนถัดจากสวนไปก็เป็นห้องอีก 2 ห้องที่ตรงข้ามกันนั่นคือห้องของเขาที่เพิ่งซื้อมาสดๆร้อนๆ
กระบอกตาคมจ้องมองไปยังประตูหน้าห้องๆนึงที่ภายในมีเสียงพูดคุย เสียงหัวเราะที่เขาแสนจะคุ้นเคยดังอยู่ในนั้น
กรี๊ด!
“ ทับทิมมันใหญ่มากขาวด้วย อือ ! ” เสียงพราวฟ้าดังขึ้น คิ้วคมของมาเฟียหนุ่มขมวดเข้าหากันทันที
“ อะไรวะ ใหญ่มากขาวด้วย ” ฟาโรเอ่ยพึมพำออกมาใบหน้าหล่อๆของมาเฟียหนุ่มแสดงสีหน้าสงสัยออกมาอย่างปิดไม่มิด
“ พราวเบาๆเดี๋ยวใครมาได้ยิน ” ทับทิมที่เห็นเพื่อนกรี๊ดเสียงหลงก็เอ่ยบอกออกไป
“ ใครจะมาได้ยินชั้นนี้มีแค่พวกเรา ทับทิมพราวอยากได้แบบนี้อ่า โอ้ยย! ฉันหัวใจจะวาย ” เสียงพราวฟ้าเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น
“ อยากได้อะไรวะ ” ฟาโรที่ได้ยินก็เอ่ยพึมพำขึ้นมาอีกครั้ง
“ นายครับ แฮ่ก! แฮ่ก! ”
