เสร็จพิธีหมั้นในช่วงเช้าว่าที่คุณแม่นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้
“ พราวไหวไหมลูก ” อธิการที่เห็นลูกสาวดูหน้าเหนื่อยๆจึงเอ่ยถามออกไป ใบหน้านวลสวยส่ายหน้าบอกผู้เป็นพ่อ
“ ธรรมดาของคุณแม่ตั้งครรภ์ที่ชอบนอนถ้าวันไหนไม่ได้นอนจะรู้สึกเหนื่อยกว่าปกติเด็กๆคงชอบนอนนะคะ “ คุณหมอเอ่ยบอกไม่ว่าพราวฟ้าจะเดินไปทางไหนฟาโรและคุณหมอจะคอยเดินตามกันอยู่ไม่ห่างเลย
“ งั้นผมพาน้องขึ้นไปพักนะครับ ” ฟาโรเอ่ยบอกอธิการ
“ ไปพักกันเถอะ ทางนี้พ่อดูต่อเอง ” มือหนาของอธิการตบเบาๆที่ต้นแขนแกร่งของฟาโร
ฟาโรรีบพาน้องที่เหนื่อยจนตัวนวลกลับขึ้นไปบนห้องพักรับรองทันที
“ น้องเหนื่อยมากเหรอ ไหวไหม ” ฟาโรเอ่ยถามขึ้นขณะที่ยืนอยู่ในลิฟต์
“ ค่ะ พราวเหนื่อยมากง่วงด้วย ”
พรึบ!
“ อดทนอีกนิดนะครับจะถึงห้องแล้ว ” แขนแกร่งอุ้มน้องขึ้นในท่าเจ้าสาวและเอ่ยบอกน้องด้วยความเป็นห่วง
เมื่อถึงห้องพักฟาโรวางน้องลงบนเตียงก่อนจะช่วยถอดชุดไทยท
