วิธาดาหันไปจ้องลาวัลย์ด้วยสายตาวาวโรจน์
“พอได้แล้ว เธอนี่มันอันธพาลจริงๆ” ธัญญ์ตวาดลั่น บรรดาพนักงานแผนกทำความสะอาดหันไปยิ้มเยาะอย่างสะใจ
“นี่นาย ก็มัน...”
“ไม่ต้องมาแก้ตัว เรียกคนอื่นให้ดีๆ หน่อย เรียกแบบนี้ ถ้าคนอื่นเรียกเธอว่ามันบ้างจะเป็นยังไง” ธัญญ์ดุเสียงเข้ม
วิธาดาอ้าปากค้าง เธออยากอธิบายแต่เขาไม่ฟัง เธอยอมรับว่าตบลาวัลย์ก่อน แต่เพราะเธอโดนแกล้งก่อน ทำไมเขาถึงไม่สอบถาม ไม่ให้ความยุติธรรมกับเธอเลย
“หัดสงบสติอารมณ์เสียบ้าง ไม่ใช่เอะอะก็เอาแต่ใช้กำลัง ทำร้ายคนอื่นแบบนี้”
“ปล่อยนะ ถ้าไม่คิดจะฟังก็ปล่อย” เธอมองเขาอย่างน้อยใจ แต่ธัญญ์ไม่เห็นเพราะหันไปพูดกับพนักงานคนอื่นแทน
“คนที่ไม่เกี่ยวข้อง ไปทำงานของตัวเองได้แล้ว”
“พี่ธัญญ์คะใจเย็นๆ ก่อนนะคะ” เสียงหวานๆ ของสุนิสาทำให้ธัญญ์หันไปมอง เขาลืมไปเสียสนิทว่าพาหญิงสาวมาด้วย วิธาดาเพิ่งเห็นว่ามีหญิงสาวอีกคนติดตามธัญญ์มา เธอรู้สึกต่ำต้
