เฟย์เดินวนไปวนมาในห้องด้วยหัวใจที่เต้นรัว มือสั่นเทาเมื่อลองกดโทรหาพ่อเลี้ยงอีกครั้งแต่ปลายสายยังคงเงียบสนิทไม่มีสัญญาณตอบรับ ความหวาดกลัวแล่นพล่านไปทั่วร่าง
“ทำไมพ่อเลี้ยงไม่รับสายสักทีเนี่ย!” เฟย์พึมพำกับตัวเอง ดวงตาสั่นระริกเมื่อไม่สามารถติดต่อพ่อเลี้ยงได้ เริ่มรู้สึกถึงลางร้ายที่กำลังก่อตัว
ถึงจะผ่านมาเป็นอาทิตย์และมีญ่ายังคงไม่ฟื้น แต่ใช่ว่าทุกวันเธอจะนอนหลับได้สนิทใจ พ่อเลี้ยงทำงานไม่สำเร็จไม่พอ มีญ่ายังรอดตายมาอีก เธอเดินไปหยิบกุญแจรถเพื่อไปหาพ่อเลี้ยงที่บ้านให้รู้แล้วรู้รอดเพราะตอนนี้รอไม่ไหวแล้ว
เฟย์เปิดประตูออกมาอย่างเร่งรีบ ทันที่ประตูลิฟต์เปิดออกและก้าวออกมากำลังเดินออกไป หัวใจของเธอก็แทบหยุดเต้น
ตำรวจ…
เธอเบิกตากว้างชะงักเท้าแทบไม่ทัน หัวใจเต้นรัวจนแทบกระเด็นออกจากอก
“คุณเฟย์ใช่ไหมครับ?” ตำรวจนายหนึ่งก้าวเข้ามา สีหน้าจริงจัง
“เรามีเรื่องต้องสอบถามเกี่ยวกับคดีอุบัติเหตุ
