โรงพยาบาลภูริธนากุล
“คุณหมอคะ มีคนมีขอพบค่ะ”
“ใคร?”
“เขาบอกชื่อนทีค่ะ”
“อืม ให้เข้ามาได้เลยครับ” เขาแปลกใจมากที่จู่ๆ นทีก็มาหาถึงโรงพยาบาล ที่ผ่านมาเขากับมันไม่ลงรอยกันมาโดยตลอด ตั้งแต่เขาคบกับมีญ่ามันเงียบไปสักพักนึงได้ เพิ่งเริ่มเคลื่อนไหวคงเป็นตอนนี้
แอดด
ประตูห้องทำงานของถูกเปิดออก เขาเงยหน้าขึ้นมองนทีที่เปิดเข้ามาด้วยท่าทางปกติ มันเดินมานั่งลงเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน สายตามันมองเขาเช่นเดียวกัน ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบนานสองนานเพราะไม่มีใครปริปากพูด จนเขาเริ่มเป็นฝ่ายพูดเพื่อทำลายความเงียบนี้
“มาหากูมีธุระอะไร” เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ
“กูแค่…มายินดี” นทีเงียบไปราวสองวิแล้วพูดต่อจนจบ ประโยคนั้นทำให้ไรอันนิ่งเงียบ สายตาที่มองนทีอยู่เสไปทางอื่นเมื่ออีกคนมองมา
ก่อนหน้านี้นทีพยายามขัดขวางเขากับมีญ่า เพราะมันเองก็ชอบมีญ่าเหมือนกัน แต่สุดท้ายดันเป็นเขาที่ได้มีญ่ามาครอบครอง จริงๆ เขาแอบสะใจ
