คลั่งรัก 13 | สัมผัสคุณหมอ

1838 คำ

“ฉันต้องการเหมือนคืนนั้น” หัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งตามประโยคนั้นของเขา นั่นไม่ใช่สิ่งที่คิดเอาไว้ว่าต้องจ่ายเพื่อปิดปากเขาไม่ให้บอกคุณพ่อ เขาต้องการเหมือนคืนนั้น… คำพูดนั้นยังคงลอยวนเวียนอยู่ในหัว ไอร้อนแผดเผาไปทั่วใบหน้าจนรู้สึกได้ คืนนั้น…เธอไม่เคยลืมเลย ไม่คาดว่าเขาจะต้องการเหมือนคืนนั้นอีกครั้ง เธอคิดว่าเขาคงไม่ประทับใจเซ็กซ์ของเธอ เพราะนั่นเป็นครั้งแรกของเธอ มือหนาจับตรงคางเรียวแล้วดันใบหน้าสวยหวานให้หันกลับมามองตัวเอง ดวงตาคมเข้มจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยจนมองเห็นความอ่อนไหว “เธอให้ฉันได้รึเปล่า” “คะ…คุณต้องการเหมือนคืนนั้นจริงๆ เหรอคะ” “ใช่” “ถ้ามีญ่าให้หมอ หมอจะบอกคุณพ่อไหมคะ” “อยากให้ฉันบอกไหม?” “มะ…ไม่ค่ะ” “และมันจะเป็นแบบนั้น” เธอหลุบตาต่ำลง ในหัวกำลังครุ่นคิดว่าจะยอมให้ในสิ่งที่เขาต้องการหรือไม่ แต่ว่า…ก่อนหน้านี้เธอบอกจะยอมทำทุกอย่าง แค่เขาไม่บอกคุณพ่อกับเรื่องที่เกิดขึ้น “ค่ะ ตกลงค่ะ มีญ่าจะให้หมอเหมือนคืนนั้น” ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว มันคงไม่เสียหายหรอก ก็แค่เซ็กซ์เอง… “เลือกได้ดี” เขายิ้มมุมปากเมื่อได้ยินคำตอบ “แต่หมอต้องสัญญานะคะว่าจะไม่บอกคุณพ่อเรื่องนี้จริงๆ” “หมอพูดคำไหนคำนั้น” “ระ…เราจะเริ่มตอนไหนดีคะ” “คืนนี้” เธอเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อได้รับคำตอบ ความร้อนในใบหน้าพลันแผ่กระจายไปทั่วร่างกาย “ค่ะ คืนนี้ก็คืนนี้…” ไม่เป็นไรหรอกหน่ามีญ่า มันก็แค่เซ็กซ์เอง จบแล้วก็แค่แยกย้าย “ไปรถฉัน” “แล้วรถของมีญ่าล่ะคะ” “จอดไว้ที่นี่” “เขาจะไม่ว่าเหรอคะ” “ไม่ว่า ฉันจะบอกเพื่อนฉันให้คนของมันดูแลรถให้ เอากุญแจไว้ในรถ” แสดงว่าไนต์คลับนี้เพื่อนของเขาเป็นเจ้าของสินะ ถึงได้กล้าให้เธอจอดรถไว้ที่นี่ เธอพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะนำกุญแจไปวางเอาไว้ในรถ แล้วเดินตามเขาไปยังรถหรูที่ตัวเองเพิ่งชนท้ายมาหมาดๆ เมื่อเข้ามานั่งภายในรถ เธอรู้สึกเกร็งและทำตัวไม่ถูก ได้แต่นั่งเงียบไม่พูดไม่จาอะไร ส่วนเขาก็ขับรถออกไปโดยไม่พูดอะไรเช่นเดียวกัน บรรยากาศภายในรถเงียบจนน่าอึดอัดหากแต่สำหรับเขาคงไม่… ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่ได้ช่วยขับไล่ความร้อนออกไปจากร่างกายของเธอ “เราจะไปที่ไหนคะ” “คอนโดของฉัน” หัวใจของเธอไหววูบเมื่อรู้คำตอบ มือที่วางบนตักจิกกระเป๋าแน่นเพื่อระบายความรู้สึกต่างๆ ที่ประเดประดังเข้ามาเล่นงาน สายตาเหลือบมองเขาซึ่งกำลังหักพวงมาลัยด้วยมือข้างเดียว เส้นเลือดตรงหลังมือพลอยทำเธอใจสั่นได้ไม่ยาก Empire Rich รถหรูของเขาเลี้ยวเข้าไปคอนโดดังกล่าว นี่มัน…คอนโดที่เธออยู่นี่! อย่าบอกนะว่าเขาอยู่ที่นี่เหมือนกัน “มะ…หมออยู่คอนโดนี้เหรอคะ” “ใช่” เธอมองเขาอย่างอึ้งๆ คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะอยู่คอนโดเดียวกับเธอ นี่มันบังเอิญเกินไปแล้ว รถหรูของเขาขับไปจอดยังโซนพิเศษซึ่งเป็นที่เดียวที่เธอจอดเป็นประจำ เดินมาตรงนี้บ่อยๆ ทำไมถึงไม่เคยสังเกตเห็นรถของเขาบ้างเลยนะ “บังเอิญจังเลยนะคะ มีญ่าก็อยู่คอนโดนี้เหมือนกัน” “งั้นเหรอ” เขาแอบชะงักงไปประมาณสองวิ ก่อนจะขยับริมฝีปากตอบเสียงเรียบราวกับไม่ได้สนใจเรื่องนั้น หากแต่จริงๆ ก็แอบตกใจเหมือนกันที่รู้ว่ามีญ่าอยู่ที่นี่ คืนนั้นเขาไม่ได้พามีญ่ามาที่นี่ เปิดโรงแรมใกล้ๆ ผับ ปกติเวลาไปต่อกับผู้หญิงไม่เคยพามาถิ่นตัวเองเลยสักครั้ง หากแต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรก และเป็นที่น่าตกใจเมื่อรู้ว่ามีญ่าก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน “หมออยู่ชั้นไหนคะ” “สามสิบสอง” เธออยู่ชั้นสามสิบ… นึกว่าจะบังเอิญอยู่ชั้นสามสิบเหมือนกันซะอีก เมื่อรถจอดสนิทเธอจึงปลดเข็ดขัดนิรภัยออกแล้วก้าวลงจากรถไปพร้อมเขา จังหวเท้าแตะพื้นแอบเซเล็กน้อยแต่โชคดีที่คว้าประตูรถเอาไว้ได้เสียก่อน เธอเดินตามเขาไปยังลิฟต์พิเศษที่ไม่ต้องใช้ร่วมกับคนอื่น พอจะเดาได้เลยว่าห้องที่เขาพักคงแพงน่าดู ไม่แปลกใจหรอก ระดับลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลชั้นนำของประเทศ จะอยู่ห้องราคาธรรมดาได้ยังไง ติ่ง… ประตูลิฟต์เปิดออกเมื่อถึงชั้นเป้าหมาย ไรอันเดินนำไปยังห้องที่ตัวเองอาศัยอยู่ จัดการกดรหัสผ่านประตูแล้วผลักเข้าไป โดยมีมีญ่าเดินตามเข้ามาด้วยความตื่นเต้น “ระ…เริ่มกันเลยไหมคะ” “ใจร้อนไปไหนหืม” “มีญ่านึกว่าหมอรีบนี่คะ” เธอตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เธอสูดลมหายใจลึก พยายามควบคุมสติที่เริ่มจะไม่มั่นคงจากบรรยากาศใน กลิ่นหอมสะอาดประจำตัวของเขาลอยอ่อนๆ คลอเคลียอยู่ในอากาศ พลอยทำให้เธอยิ่งรู้สึกสั่นไหว คนฟังกระตุกยิ้มมุมปาก มือเลื่อนมาปลดนาฬิกาข้อมือแล้ววางลง พับแขนเสื้อขึ้นสายตาพลางมองมีญ่าที่ยืนประหม่าอยู่พลางเดินไปหย่อนสะโพก “เข้ามาใกล้ๆ สิ” เสียงของเขาทุ้มต่ำแฝงไปด้วยอำนาจบางอย่าง มีญ่ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะค่อยๆ ก้าวเท้าเข้าไปใกล้คุณหมอหนุ่มที่นั่งเอกเขนกอยู่บนโซฟาหนังราคาแพง สายตาคมเข้มจับจ้องเธออย่างไม่ละไปไหน “มะ…หมอจะให้มีญ่าทำอะไรต่อคะ” เธอถามเสียงสั่น พยายามทำตัวให้ดูปกติที่สุด แต่หัวใจเจ้ากรรมกลับเต้นแรงจนเธอรู้สึกเหมือนมันจะหลุดออกมาข้างนอก ไรอันไม่ได้ตอบกลับทันที เขาเพียงแค่ยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้เธอเข้ามาใกล้กว่าเดิม มีญ่ากัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะขยับเข้าไปยืนตรงหน้าเขา ทว่าจู่ๆ มือหนาของเขากลับคว้าข้อมือของเธอแล้วออกแรงดึงเบาๆ จนเธอเซถลาลงไปนั่งลงบนตักของเขา พรึ่บ! “ว้าย!” มือบางจับไหล่กว้างของเขาเพื่อพยุงตัวเอง ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจสุดขีด หัวใจเต้นระรัวจนแทบลืมหายใจ ในขณะที่ไรอันยังคงมีสีหน้าสงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ตัวเธอยังหอมเหมือนคืนนั้น” เขาพูดข้างใบหูมีญ่า กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ จากตัวเธอทำให้เขาหวนนึกถึงคืนนั้นอีกครั้ง เธอพยายามปรับลมหายใจให้เป็นปกติ แต่กลับไม่ง่ายเลย ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งถูกสัมผัสจากฝ่ามือเย็นเฉียบ ยิ่งทำให้ร่างกายอ่อนระทวยราวกับขี้ผึ้งโดนไฟลน ไรอันยิ้มมุมปาก มือข้างหนึ่งไล้ไปตามท่อนแขนเนียนของเธอเบาๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ “จำคืนนั้นได้ไหม?” “คืนนั้น…จำได้ค่ะ” “จำได้ว่ายังไงบ้างหืม” คราวนี้มือหนาเลื่อนมาลูบไล้ต้นขาขาวเนียน ค่อยๆ สอดเข้าไปใต้กระโปรงจนถึงขอบแพนตี้ “จีสตริงลายลูกไม้?” ทำไมเขารู้… เธอพยักหน้าอย่างยอมรับสารภาพไปตามตรง “ฉันชอบ” พูดจบ ริมฝีปากร้อนของเขาก็กดลงบนกลีบปากนุ่มของเธออย่างไม่ทันให้ตั้งตัว… เธอจิกมือและจิกเท้าตัวเองอัตโนมัติ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจไปตามสัมผัสนี้ ค่อยๆ หลับตาลงรับสัมผัสนี้จากเขาด้วยหัวใจที่เต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ไรอันกดริมฝีปากแนบแน่นลงมาอย่างเชื่องช้าและแนบแน่น มีญ่ารู้สึกได้ถึงความอุ่นร้อนที่แผ่ซ่านผ่านสัมผัสนี้ เขาไม่ได้รีบร้อน ค่อยๆ ละเมียดละไมจูบราวกับกำลังชิมรสหวานจากกลีบปากนุ่ม มือหนาที่ยังคงไล้ปลายนิ้วไปตามต้นขาเนียน ทำให้เธอรู้สึกสั่นไหวจนไม่อาจควบคุมตัวเองได้ สัมผัสนั้นเร่าร้อน แต่กลับชวนให้หัวใจสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอเผลอกำเสื้อเชิ้ตของเขาแน่นโดยไม่รู้ตัว “อื้อ~” เสียงหวานเผลอหลุดออกมา เมื่อลิ้นร้อนของเขาสอดเข้ามาในโพรงปากของหญิงสาวอย่างแนบเนียน ความช่ำชองของเขาทำให้แทบละลายไปกับสัมผัสนั้น มีญ่าไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบของเขา มือหนาไล่สัมผัสไปตามเอวคอด ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาจนถึงแผ่นหลังเล็ก รั้งให้เธอแนบชิดกับร่างกายของเขามากขึ้นอีก “หวานเหมือนเดิม…” เขาเอ่ยเสียงพร่าชิดริมฝีปากของเธอ ก่อนจะกดจูบหนักๆ ลงมาอีกครั้ง เธอรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังลอยละล่องไปกับแรงอารมณ์ หัวสมองขาวโพลน ทำได้แค่ปล่อยให้เขานำพาไปยังจังหวะที่เขากำหนด แต่ทว่า… ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้มีญ่าสะดุ้งเล็กน้อย ไรอันถอนริมฝีปากออกอย่างแอบหงุดหงิดเล็กน้อย “ใคร?” เขาถามเสียงต่ำ เมื่อเธอได้สติกลับมา รีบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาดู แล้วชะงักเมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ ซัน… “ใครโทรมา?” เขาถามย้ำอีกรอบ “พี่ซันค่ะ” พรึ่บ เขาแย่งโทรศัพท์จากมือมีญ่ามาตัดสายซันทิ้งอย่างไม่สนใจ ก่อนจะโยนโทรศัพท์ลงโซฟาอีกตัว จากนั้นดึงสายตากลับมามองมีญ่าอีกครั้ง “เวลาอยู่กับฉัน ห้ามสนใจผู้ชายคนอื่น” เธอลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ดวงตาคู่สวยมองโทรศัพท์ของตัวเองที่เพิ่งถูกโยนไปโซฟาอีกตัว ก่อนจะดึงสายตากลับไปมองไรอันอีกครั้ง “เข้าใจที่ฉันพูดไหม?” “ขะ…เข้าใจค่ะ” “ต่อเลยไหม” “ค่ะ…” เธอพยักหน้าพร้อมกับตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ไรอันเลื่อนมือขึ้นมาลูบไล้กรอบหน้ารูปไข่อีกครั้ง สายตาคมเข้มพิศมองอย่างหลงใหล ปอยผมที่ปรกใบหน้าถูกปัดออกทัดใบหูจนเผยให้เห็นกรอบหน้าของมีญ่าอย่างชัดเจน เธอสวยไร้ที่ติ… น่าเสียดายที่เด็กไปหน่อย “ทะ…ทำไมหมอถึงอยากมีเซ็กซ์กับมีญ่าอีกคะ” “อย่าตั้งคำถาม แค่รู้ว่าฉันต้องการอะไรก็พอ” เธอพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ สายตามองเขาด้วยความอ่อนไหว เขายังคงใช้สายตาพิศมองใบหน้าสวยหวานของมีญ่า เธอสวยน่ามองไปหมด ทว่าเรื่องระหว่างเขาและเธอคงไปไกลเกินกว่า ‘คู่นอน’ ไม่ได้ “ตะ…ต่อเลยไหมคะ” “เริ่มก่อนสิ” “คะ?” “ใช้ปากของเธอ…ทำให้ฉันสิ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more