“มายด์~ ทำไมป้าแกน่ากลัวแบบนี้ แกได้ยินเสียงตบนั่นไหม โคตรน่ากลัวเลยอ่ะ”
พอเดินพ้นเขตห้องน้ำออกมา ลูกพีชก็พูดขึ้นพร้อมลูบแขนตัวเองเบาๆ เหมือนกำลังขนลุก
“ใช่! ป้าศศิน่ากลัวมาก ไม่อย่างนั้นฉันจะย้ายออกมาอยู่คอนโดเหรอ ขืนอยู่บ้านหลังเดียวกันต่อไป ไม่รู้ว่าฉันจะต้องเจออะไรบ้างน่ะสิ”
เรื่องนี้ฉันกับลูกพีชคุยกันเป็นประจำ ฉันปรึกษาเพื่อนอยู่หลายครั้ง จนได้ข้อสรุปว่าควรย้ายออกมาอยู่ที่อื่น และที่สำคัญต้องเป็นที่ที่ปลอดภัยด้วย
“แกต้องระวังตัวให้มากนะ ฉันว่าป้าแกไม่จบแค่นี้หรอก เห็นแบบนี้แล้วฉันเป็นห่วงแกมากเลยนะเว้ย”
สีหน้าของลูกพีชตอนนี้เต็มไปด้วยความกังวล
“ไม่ต้องห่วงนะ อย่างน้อยฉันก็ยังมีพี่ภูอยู่ห้องข้างๆ”
และนั่นก็คงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ฉันอยากเข้าใกล้พี่ภูให้มากขึ้น เพราะอย่างน้อยพี่เขาก็เป็นผู้ชาย เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินขึ้นมา เขาคงช่วยฉันได้ หรือบางทีแม่อาจคิดมาดีแล้วก็ได้
“แกควรบอกให้
