-ภูภัทร-
ยัยเด็กน้อยวิ่งออกจากห้องไปแล้ว เธอดูเป็นห่วงเป็นใยผมเหลือเกิน รีบทำนู่นทำนี่ให้ก็น่ารักไปอีก ไม่นานเธอก็กลับมา พร้อมถุงอาหารในมือ
“ อาหารมาแล้วค่ะ พี่ลุกขึ้นมากินข้าวก่อน
หนูจะได้เอายาให้กิน”
ตัวยังอยู่หน้าประตูอยู่เลย เสียงออกคำสั่งมาก่อนตัวแล้ว ผมลุกขึ้นนั่งรอ ส่วนเธอก็เทอาหารใส่จานให้ผม เตรียมช้อนเตรียมส้อม น้ำดื่มเรียบร้อย
“ขอบใจนะ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ พี่กินเลยสิคะ”
ผมนั่งกินไปเงียบๆ มองดูเธอเตรียมนั่นเตรียมนี่วุ่นวายไปหมด หายา เดินเอาอุปกรณ์เช็ดตัวไปเก็บ
“ แล้วเธอไม่กินข้าวรึไง มานั่งกินพร้อมกันสิ”
“แป๊บนึงค่ะ เดี๋ยวหนูเตรียมของก่อน ”
เธอเดินหายเข้าไปในห้องซักพัก ก็กลับออกมานั่งกินข้าวกับผม
“อิ่มแล้วเหรอคะ นี่ค่ะยาแก้ปวดลดไข้ กินหลังอาหาร 15 นาทีนะคะ ยาจะได้ทำงานอย่างมีประสิทธิภาพ”
แล้วต้องรอ 15 นาทีด้วยนะ จะกินก่อนก็ไม่ได้อีกคุณหมอสมายด์สั่ง แต่ผมก็ทำตามเธอบอกนั่
