ในระหว่างที่อะอายกำลังจัดแจงที่นั่งกับกลุ่มเพื่อนของเธอ เธอก็ก้มๆเงยๆอยู่หลายรอบ กระโปรงสั้นจู๋ด้วยนะ ประเด็นคือมันสั้นเกินไปจนพวกผู้ชายในกลุ่มผมต่างกลืนน้ำลายกันแทบไม่ทัน
“โอกาสทองของมึงแล้วนะเพื่อน ถุงยางเมื่อตอนกลางวันเอามาด้วยปะ”
ไอ้ธีร์กระซิบพูดขึ้นเบาๆ แต่เสียงมันก็ยังลอดเข้าโสตประสาทผมชัดเจน
“รู้ดีนะมึง ไอ้สัสธีร์”
ผมเอ็ดมันกลับไป มันนี่ชอบคิดแทนผมไปหมดทุกอย่าง
“มึงเดินไปหาเลยดิ สัสภู! โอ้ย~กูจะบ้ากับมึง เดี๋ยวพวกเชี้ยบิวก็คาบไปแดกก่อนหรอก”
ไอ้วาคิมเริ่มออกอาการใจร้อน แต่ผมกลับยังนั่งนิ่ง วนนิ้วรอบขอบแก้วเหล้าอย่างใจเย็น คนอย่างผมไม่เคยต้องวิ่งตามใครอยู่แล้ว มีแต่คนอื่นต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหา
“กูไม่รีบ”
ผมตอบเรียบๆ สายตายังจ้องไปที่อะอายอย่างไม่ละสายตา
พอเธอนั่งเข้าที่ เพื่อนๆของเธอก็สะกิดให้มองมาทางโต๊ะพวกผม ที่ตอนนี้นั่งกันเป็นกลุ่มใหญ่เต็มโต๊ะ เธอเห็นผมแล้ว… แ
