“เดินตรงไปแล้วเลี้ยวขวาครับ”
“ขอบคุณนะคะ ป่ะลูกพีช”
ฉันจับมือกับลูกพีช แล้วเดินไปตามที่พี่นักศึกษาบอก ตรงไปแล้วเลี้ยวขวา ระหวางทางคนก็มองมากหน่อย เพราะเราสองคนใส่ชุดม.ปลาย ยังกับเป็นตัวแปลกปะหลาดยังนั้นแหละ
“นี่ไงเจอแล้ว ”
ฉันกับลูกพีชหันมายิ้มให้กันอย่างดีใจ เมื่อเห็นป้ายคณะวิศวะ
“ว่าแต่เราจะเอายังไง ไปหาพี่ตรงไหนดี ”
ลูกพีชเอ่ยขึ้น นั่นนะสิตอนนี้เที่ยง
“ไปโรงอาหารดีไหม ถ้าไม่เจอค่อยถาม ”
ฉันออกความคิด
“ไปดิป่ะ ”
เราเดินไปยังโรงอาหารของคณะวิศวะ เพราะมองเห็นอยู่เยื้องออกไปพอดี และคิดว่าน่าจะใช่แหละ
“เฮ้ย!!เขามีเรื่องอะไรกันอะ ”
พอเดินเข้ามาถึงเขตโรงอาหาร เราเห็นเหมือนคนทะเลาะกันที่ด้านใน เป็นผู้หญิงสองคน
“เดี๋ยวหยุดก่อนลูกพีช พี่เขาทะเลาะกันอยู่นะ เราจะเดินเข้าไปเลยเหรอ ”
ฉันรีบรั้งเพื่อนเอาไว้
“มาเถอะ เราจะไม่ทันเข้าเรียนบ่าย ข้าวก็ยังไม่ได้กิน แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องของเ
