ตอนที่ 25 ยังไหว
ผมเปิดประตูเข้ามาภายในห้องเช่าอย่างเบามือที่สุดเพราะรู้ว่านี่ดึกมากแล้ว น้องๆ คงกำลังหลับสนิท ขาสั่นๆ พาผมเดินมาหยุดอยู่ตรงปลายที่นอน มุ้งเก่าเปลี่ยนจากสีขาวกลายเป็นสีน้ำตาลหม่น มีร่องรอยเย็บปะชุนอยู่หลายแห่ง ผมควักเงินออกมาจากกระเป๋ากางเกงหยิบแบงก์ยี่สิบสองใบวางไว้ใกล้ๆ กระเป๋านักเรียนของน้องคนรอง สำหรับให้เป็นค่าข้าวและขนมในวันพรุ่งนี้
“พี่เนยกลับมาแล้วเหรอ” น้องชายตัวเล็กคลานออกมาจากมุ้งแล้วเดินมากอดเอวผมด้วยท่าทางงัวเงีย
“พี่กลับมาแล้ว นุตื่นมาทำไม จะไปฉี่เหรอ”
“อือ”
ผมเดินจูงมือเจ้าตัวเล็กมายังห้องส้วมที่อยู่นอกระเบียงด้านหลัง ฝากระดานไม้บางแผ่นผุพังเปื่อยยุ่ยไปตามกาลเวลา ดังนั้นเวลากลางค่ำกลางคืน ต้องใช้ความคุ้นชินและระมัดระวังในการเดินเป็นอย่างมาก ไม่อย่างนั้นอาจเหยียบพลาดร่วงตกน้ำคลำข้างล่างได้ง่ายๆ
ภายในมุ้งเก่าน้องชายคนรองนอนอยู่ริมข้างซ้าย ส่วนที่ประจำของผ
