รถอีแต๋นยังคงวิ่งไปเรื่อย ๆ ก่อนที่เพชรจะหักพวงมาลัยจอดข้างทางแล้วหันมองพระพายที่นั่งอยู่ด้านข้าง ในใจคิดไม่ตกอยากพาเธอไปดูหนังแต่เงินติดตัวไม่เหลือสักบาทแล้ว เนื่องจากจ่ายค่าปรับหมดแล้วเพชรนั่งคิดครู่หนึ่งก่อนจะเลื่อนมือไปลูบศีรษะแล้วดึงเธอมาซบอกแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เมื่อรู้สึกผิดที่พาเธอมาเจออะไรแบบนี้
“มื้ออื่น เดี๋ยวอ้ายพามาเบิ่งใหม่ได้บ่” (วันหลัง เดี๋ยวพี่พามาดูใหม่ได้ไหม)
“เอาอีหลีเบาะ หนูบ่ได้อยากเบิ่งเลย หนูแค่อยากอยู่กับอ้ายซือ ๆ” (เอาจริง ๆ ไหม หนูไม่ได้อยากดูเลยหนูแค่อยากอยู่กับพี่เฉย ๆ) พระพายช้อนตาขึ้นมองเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ในระยะประชิดก่อนจะขยับหน้าขึ้นหอมแก้มเพชรทั้งสองข้าง เพชรเห็นแบบนั้นก็ยิ้มไม่หุบกับความน่ารักซุกซนของอีกคนก่อนจะกระซิบข้างหูพระพายด้วยน้ำเสียงกระเส่า
“แม่กะพ่ออ้ายบ่อยู่ ไปเฮือนอ้ายบ่” (แม่กับพ่อพี่ไม่อยู่ ไปบ้านพี่ไหม) ทางด้านพระพาย เ
