เมื่อเข้ามาในห้องนอนแล้ว เพชรก็จัดการกางมุ้ง จากนั้นก็มุดเข้าไปด้านในแล้วก็กดโทรหาพระพายทันที…
ทางด้านพระพายขณะนั่งกินข้าวกันอยู่ จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้าง ๆ ก็ดังขึ้น เธอจึงเหลือบมอง เมื่อเห็นชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอ มือเล็กจึงรีบคว้าโทรศัพท์คว่ำหน้าจอลงแล้วช้อนตาขึ้นสบตากับพายุที่จ้องมองอยู่ก่อนจะรีบลุกขึ้นเดินถือจานไปเก็บในครัว จากนั้นก็รีบเดินเข้าไปในห้องทันที เมื่อเข้ามาในห้องเรียบร้อยพระพายก็รีบกดโทรหาเพชรทันที
ดีนะ เธอบันทึกเบอร์เพชรว่าที่รัก ทำให้พายุไม่รู้ว่าเป็นใครแต่ก็คงสงสัยไม่น้อยว่าที่รักของเธอคือใคร…
“เป็นหยังคือบ่รับ อ้ายถ่าจนใจสิขาดแล้ว” (ทำไมไม่รับสาย พี่รอจนใจจะขาดแล้ว)
“หนูกินข้าวอยู่”
“มื้อนี้ กินอ้ายยังบ่ทันอิ่มอีกเบาะ” (วันนี้ กินพี่ไม่อิ่มอีกเหรอ)
“มันอิ่มคนละแบบ” พระพายได้ยินเสียงทุ้มเอ่ยบอกก็ถึงกับเขินอายไม่น้อยก่อนจะเดินไปปิดหน้าต่างแล้วกระโดดขึ้นเตีย
