จักรยานคันเก่าวิ่งไปตามถนนเล็ก ๆ ของหมู่บ้านไม่เร่งรีบเหมือนตอนไปหาอีกคน เพราะมีคนตัวเล็กนั่งซ้อนมาด้วย พระพายอิงใบหน้าซบแผ่นหลังกำยำวงแขนเล็กโอบกอดรอบเอวที่เต็มไปด้วยซิกแพคของคนตรงหน้า โดยมีมือหนาวางทาบมือของเธอไว้อีกที กระทั่งถึงหน้าบ้าน เพชรจึงลงจากรถแล้วจูงจักรยานเข้าบ้านโดยมีพระพายนั่งอยู่ พอเห็นไอ้ด่างยกหัวขึ้นมองเพชรก็รีบยกมือแตะปากเพื่อไม่ให้มันเห่า ไอ้ด่างเห็นแบบนั้นก็ได้แต่เอียงหน้ามองเจ้าของมัน
ทางพระพายนั่งอึ้งไม่เชื่อสายตาว่าแฟนเธอจะคุยกับหมารู้เรื่องจึงถามออกไป…
“อ้ายเว้ากับหมาฮู้เรื่องนำเบาะ” (พี่คุยกับหมารู้เรื่องด้วยเหรอ)
“เว้าเป็นเบิดล่ะ” (พูดเป็นหมดแหละ) เมื่อใกล้ถึงตัวบ้าน เพชรก็ยกมือขึ้นแตะปากตัวเองเพื่อไม่ให้พระพายพูด ก่อนจะจูงจักรยานไปจอดข้างรถอีแต๋น จากนั้นก็เอื้อมไปจับมือเธอแล้วพาเดินเลาะไปข้างบ้าน กระทั่งถึงห้องนอนของเขา เพชรก็อุ้มพระพายเข้าไปในห้อง จากนั้นก็ป
