“แกคิดเรื่องนี้อยู่เหรอเนี่ย แต่มันก็น่าจะเป็นอย่างนั้นนะ เพราะท่าทางจีจี้ไม่อยากแต่งตัวเป็นสาวสวยอ่ะ คงเขินกระมัง ไม่เคยแต่งตัวธีมนั้น ก็พอเข้าใจได้ว่ะ อืม...จริง ๆ แล้วจีจี้ทั้งสวยทั้งน่ารักนะ ใครไม่เห็นแต่ฉันเห็น”
“พูดแบบนี้คิดอะไรกับแม่สาวห้าวเพื่อนแกอย่างนั้นเหรอ”
“ฉันพูดตามที่ฉันเห็น จีจี้ก็สวยไม่แพ้แม่หงส์เหินของแกหรอกนะคาวี”
“เขาชื่อหงส์ แกเรียกซะอย่างกับหนังจีน”
“เออๆ...นั่นล่ะ มันก็เหมือนกันล่ะวะ ว่าแต่แกมีชุดหล่อ ๆ ให้ฉันยืมบ้างไหม”
“อยากได้แบบไหน ฉันก็มีเชิ้ตกางเกงยีนส์ ไม่มีเสื้อผ้าหรู ๆ หรอกนะ”
“เอาที่ออกงานแล้วไม่แป้ก แต่ฉันไม่ได้คิดจะแต่งตัวไปป้อสาวนะ เพียงแต่เขิน ๆ ว่ะที่ต้องไปงานแบบนี้ กลัวว่าจะแต่งตัวไม่เข้าแก๊ปกับคนอื่น”
“ฉันจะลองหาให้ แต่ตอนนี้ขอตัวไปเรียนก่อนนะ” คาวีขอตัวไปเรียน แต่เขากลับยังนึกถึงเรื่องของจามจุรีตลอดทางไปตึกคณะ
พอถึงวันงานคาวีก็ไปตามเวลาของกา
