และเมื่อรถไปถึงมหาวิทยาลัยลูกตาลก็รีบเดินมุ่งหน้าไปที่คณะหลังนายเทิดนำรถกลับไปแล้วเพราะใกล้ถึงเวลาเรียน แต่ด้วยความเร่งรีบทำให้หล่อนไม่ทันระวังเดินชนกับผู้ชายตัวโตเข้าอย่างจังจนหนังสือในมือหล่นลงพื้น
“อุ๊ย!...ขอโทษค่ะ”
“อะ...ขอโทษครับ”
บทที่ 2
หนุ่มร่างสูงในชุดนักศึกษารีบขอโทษและก้มลงเก็บหนังสือพร้อม ๆ กับลูกตาลทำให้หน้าทั้งสองเกือบชนกันและต่างชะงักกันไปชั่วครู่ เมื่อลูกตาลเห็นหน้าหนุ่มที่หล่อนเดินไม่ระวังชนเข้าอย่างจังก็อ้าปากค้าง
“อะ...เอ้อ...พี่คะ...ลูกตาลขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่ผิดเองที่เดินไม่ระวัง เกือบชนน้องล้มซะแล้ว”
หนุ่มหล่อหน้าตาดีคนนั้นรีบออกตัวและเก็บหนังสือยื่นให้หญิงสาว ลูกตาลลุกขึ้นยืนพร้อม ๆ กับเขาและมองหน้าชายหนุ่มซึ่งแทนตัวเองว่าเป็นรุ่นพี่ด้วยดวงตาเป็นประกาย
“ลูกตาลต่างหากล่ะคะที่ผิด เดินไม่ระวัง ต้องขอโทษพี่ด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ แหม...ขอโทษกันไปขอโ
