“ฉันไม่เคยมั่วแบบนั้น” พิมพ์มาดาบีบมือตัวเองแน่น เม้มริมฝีปากเข้าหากันด้วยความโกรธเมื่อกวีพูดหยามเธอถึงขนาดนี้
“อุ๊ย! ฉันเข้าใจเธอนะพิมพ์ อย่าคิดมากเลย” กัญญามาศแกล้งอุทานอย่างตกใจ แสดงสีหน้ารู้สึกผิดเหมือนไม่ได้ตั้งใจพูด
“เธอเป็นคนดีเสียจริงนะมาศ” พิมพ์มาดาตวัดสายตามองเพื่อน
“อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นสิพิมพ์ เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม” กัญญามาศจับมือพิมพ์มาดาเอาไว้คล้ายขอร้อง
“ความเป็นเพื่อนของเราน่าจะจบสิ้นลงไปหลังจากที่เธอมีอะไรกับคุณกวี”
“ก็เธอนอกใจเขาก่อนนี่นา คืนนั้นเขาเองก็เหงา เลยมาหาฉัน มาระบายให้ฉันฟัง แล้วมันก็เกิดเรื่องนั้นขึ้น ฉันบอกเขาแล้วว่าไม่ต้องรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น เพราะเขามีภรรยาอยู่แล้ว แต่เขากลับบอกว่าจะรับผิดชอบฉัน โดยรับฉันเป็นภรรยาและหย่าขาดจากเธอ ฉันเลยคิดว่าไม่ได้แย่งสามีของใคร ในเมื่อเขาพร้อมหย่า และเขาก็ทำจริงๆ”
กัญญามาศชี้แจงให้เพื่อนฟังหน้าตาเฉย สีห
