“พิ้งค์ไปอยู่อังกฤษตั้งแต่เด็กเลยเหรอ”
“ใช่ค่ะ ตั้งแต่แม่ท้อง พิ้งค์กลับมาเยี่ยมตากับยายทุกปี”
“กอดพี่แทนพ่อไปก่อนนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“พี่กฤษฏ์ก็อุ่นค่ะ น่าแปลกนะ” เธอพูดอู้อี้อยู่ที่หูของเขา
“แปลกอะไร”
“พิ้งค์รู้สึกคุ้นเคยกับพี่กฤษฏ์ เหมือนเราเคยรู้จักกันมาก่อน”
“พี่ก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
เขารู้สึกแปลกประหลาดเพียงแค่เห็นเธอครั้งแรก แต่ไม่คิดว่าเธอจะน่ารัก จิตใจดีและรักธรรมชาติเหมือนเขา หญิงสาวที่แต่งตัวทันสมัย อยู่ในเมืองใหญ่ที่เจริญแล้ว คงไม่มาจมปลักอยู่ในป่าในเขา รักชีวิตแบบอิสระและสงบสุขแบบเขา แต่น่าแปลก เธอชอบทุกอย่างที่เขาชอบ แม้แต่อาหารการกินที่เขาไม่ได้เตรียมต้อนรับเป็นพิเศษ แต่กลับจัดอาหารแสนธรรมดาให้เธอ เธอกลับไม่รังเกียจและรับประทานอย่างเอร็ดอร่อย
“พี่กฤษฏ์เคยมีความรักไหมคะ หมายถึงรักผู้หญิงคนหนึ่งอย่างคนรัก”
“ไม่เคย”
“จริงเหรอคะ”
“ใช่ ไม่มีผู้หญิงคนไหนทน
