“ใช่จ้ะ ฉิมมาให้อาหารด้วยกันสิ”
“นายมาก็ดีแล้วฉิม สอนเมียฉันหัดให้อาหารไก่หน่อย” เขาพูดหน้าตาเฉย แล้วเดินจากไป พวงชมพูอ้าปากค้าง จะด่าเขาแต่ด่าไม่ออก
“พิ้งค์โชคดีมากนะที่ได้เป็นเมียนาย”
“บอกว่าไม่ใช่ไงฉิม พูดไม่รู้เรื่องหรือไง” พวงชมพูหน้างอ
“พิ้งค์อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ” ฉิมพลีหน้าเสียเมื่อเห็นหน้าหงิกงอไม่สบอารมณ์ของคนตรงหน้า
“ขวัญอ่อนจริงเชียว แค่ทำหน้าโหดนิดๆ เอง คิกๆ” หญิงสาวแหย่เด็กหนุ่ม อีกฝ่ายยิ้มแฉ่ง
“ฉิมไม่โกรธ แล้วก็ไม่กลัวพิ้งค์หรอก”
“ทำไมล่ะ” เธอถามเมื่อเห็นความเจ้าเล่ห์ในแววตาของเด็กหนุ่ม เด็กคนนี้ก็ใช่ว่าจะไม่ปกติหรอกนะ แค่ขาดๆ เกินๆ ไม่ค่อยเต็มว่างั้น เพราะฉิมพลีทำงานทุกอย่างได้ รับรู้ตอบสนองได้เหมือนคนธรรมดา บางทีเธออาจจะมองหรือประเมินเขาผิดไป
“เพราะนายบอกว่าเมียของนายจะต้องใจดี พิ้งค์เป็นเมียนาย สรุปว่าพิ้งค์ใจดี”
พวงชมพูฟังแล้วแทบสำลักน้ำลายตัวเอง ไม่พูดเรื่องนี้ด้
