เรื่องไม่คาดฝัน...2

440 คำ
“เห็นว่าเป็นคนบ้านเดียวกันหรอกนะ ฉันจะให้โอกาส แต่ถ้าคว้าโอกาสนั้นไว้ไม่ได้ ก็ไม่ต้องให้พวกฉันมาพูดซ้ำหรอกนะ” เป็นหัวหน้าคนเดิมที่ให้โอกาสนับดาว ก่อนที่จะพาพวกออกไปจากบ้านของเธอ นับดาวโล่งใจไปเปาะหนึ่ง แต่เธอไม่รู้เลยว่าต่อไปเธอจะรอดไปได้ยังไง “น้า...น้าไม่ต้องห่วงนะ หลานน้าคนนี้จะปกป้องสมบัติชิ้นสุดท้ายของตากับยายเอง” นับดาวเอ่ยออกมาด้วยความเด็ดเดี่ยว แต่เบื้องหลังกลับเต็มไปด้วยความวิตกกังวล “เอ็งจะไปเอาเงินมาจากไหนดาว เงินตั้งห้าแสนนะ” นางแจ่มยังจมอยู่กับน้ำตาหันมาถามหลานสาวด้วยความสงสัย “ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอกน้า หนูจะจัดการเอง แล้วหลังจากจบเรื่องนี้ ฉันจะทำให้น้าได้หย่ากับน้าเชิดให้ได้” นับดาวเอ่ยอย่างมุ่งมั่น เธอทนเห็นน้าสาวที่เลี้ยงดูเธอมาอยู่ด้วยความทุกข์ใจมาครึ่งชีวิต มาตอนนี้ถึงเวลาที่เธอจะต้องปลดปล่อยความทุกข์ใจไปจากใจน้าสาวของเธอสักที “มันจะยอมหย่าให้น้าเหรอ” นางแจ่มเอ่ยถามด้วยความเศร้าใจ “ก็ใช้กฏหมายสิน้า ที่ผ่านมาหนูใจดีกับน้าเชิดก็เพราะว่าเขาไม่ได้สร้างความเดือดร้อนมากเท่าไหร่ แต่พอวันนี้หนูได้รู้ว่าน้าเชิดเลวแค่ไหน หนูไม่มีทางให้น้าใช้ชีวิตอยู่กับคนแบบนี้ไปจนแก่จนเฒ่าหรอกนะ” นับดาวเอ่ยออกมาด้วยความแค้นใจ เสียแรงที่เธอนับถือเพราะเป็นสามีของน้า แม้ว่าจะนิสัยไม่ดีแค่ไหน เธอก็ไม่เคยไปยุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของน้า แต่วันนี้การหลอกเอาที่ดินของน้าไปจำนองมันเกินกว่าที่จะให้อภัยได้จริงๆ “เอาเรื่องบ้านให้ได้ก่อนแล้วกัน ส่วนเรื่องไอ้เชิด ถ้ามันกลับมาน้านี่แหล่ะจะฆ่ามันเอง” นางแจ่มเอ่ยออกมาด้วยแววตาจริงจัง หากว่าตอนนี้นายเชิดอยู่ตรงนี้คงได้ตายจริงๆ แน่ๆ “อย่าเอามือของน้าไปเปื้อนเลือดคนเลวๆ พรรค์นั้นเลย ส่วนเรื่องบ้าน ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน หนูจะรักษามันไว้ให้ได้” นับดาวเอ่ยอย่างจริงจัง เธอไม่รู้ว่าเธอจะทำยังไงถึงจะทำให้พ่อเลี้ยงก้องหล้ายอมให้เธอผ่อนชำระหนี้ แต่เธอก็จะทำทุกอย่างที่ทำได้ เพื่อขอเศษความเมตตาจากพ่อเลี้ยงก้องหล้า
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม