“พวกมึงดูแลกันยังไง ถึงให้เมียกูออกไปกับผู้ชายคนอื่นอยู่ได้”
ท่าทางพาลอาละวาดกราดเกรี้ยวแต่เช้าตรู่ของอำนาจมาเฟียอิตาลีรายใหญ่หัวเสีย พลอยทำเอาร่างเล็กของอลิซ เด็กหญิงสี่ขวบกว่ายังอยู่ในชุดนอนลายการ์ตูนเดินงัวเงียตามบิดา
“ผมขอโทษครับ ผมผิดไปแล้ว นายหญิงบอกพวกผมว่านายใหญ่อนุญาต พวกผมก็เลย...”
โทมัส ออกโรงเป็นตัวแทนรับแทนพวกลูกน้องประจำการคฤหาสน์ลูเซียโน่ มาเฟียขบสันกรามแน่นพลางโทษภรรยาสมบูรณ์แบบทางกฎหมาย
‘แสบนักนะ บราวนี่ กล้าแอบอ้างชื่อผัวไปข่มขู่ลูกน้อง’
“ไม่ต้องขอโทษ! บอกกูมาว่าเธอไปไหน กับใคร”
“แด๊ดดี้ หม่ามี้กับน้องล่ะคะ”
อลิซงัวเงียตื่นขึ้นมาไม่เจอใคร หันมาถามแด๊ดดี้ กลัวว่าหม่ามี้กับน้องจะทิ้งเธอกับแด๊ดสองคนตามลำพังเมื่อคราวนั้น
“อลิซ ลูกตื่นแล้วเหรอคะ”
เอเดนสะกดกลั้นอารมณ์โกรธ ส่งรอยยิ้มละมุน พูดเสียงหวานกับลูกสาว ไม่ต้องการให้อลิซเห็นโหมดด้านมืด
“อลิซตื่นมาไม่เห็นใค
