“บราวนี่ เธอจะต้องไม่เป็นอะไร ลืมตาขึ้นมาสิ ฉันไม่ชอบที่เธอนิ่งเงียบแบบนี้”
คำพูดพร่ำเพ้อเหมือนคนสติหลุดลอยอย่างเอเดนยังสวมกอดร่างบอบบางหมดสติ ใบหน้าขาวนวลซีดเซียว ความรู้สึกของชายหนุ่มเคยปิดตายกลับถูกเปิดออกทีละนิด เพราะเธอคนนี้
ระหว่างเร่งลูกน้องให้ขับรถเร็วแรง หัวใจแกร่งแล่นเข้าไปรอโรงพยาบาล
“นายใหญ่ครับ คุณบราวนี่ถึงมือหมอแล้ว นายใหญ่หยุดกระวนกระวายเสียเถิดครับ”
ระหว่างส่งตัวคนหมดสติเข้าสู่ห้องฉุกเฉิน เอเดนฉายแววใบหน้าห่วงใยนางบำเรอคนนี้พิเศษกว่าคู่ขาสาวคนไหน
เขากอบกุมมือเรียวเล็กไว้แน่น ไม่ยอมปล่อยหายห่างจากไปไหน ผู้หญิงคนนั้นสำคัญต่อชีวิตผู้นำตระกูลมาเฟียมาก
“จะให้ฉันใจเย็นลงได้อย่างไรวะ ไอ้เรนจิ แกไม่มาเป็นฉัน แกไม่เข้าใจหรอก”
เอเดนตวาดดังลั่นแก่ลูกน้อง พอตั้งสติได้จึงลดเสียงลง สถานที่โรงพยาบาลไม่ใช่สถานที่องค์กรมาเฟียอิตาลีจะใช้เสียงดังโวยวาย
“แต่เธอเป็นเพียงแค่นางบำเรอ
