Relax
1957 คำ
ตอนที่ 1
แสงสีส้มนวลจากหลอดไฟวินเทจสาดไล้ไปทั่วเคาน์เตอร์ไม้เนื้อดีของบาร์ลับแห่งหนึ่งที่ชื่อว่า ‘Relax bar’ กลิ่นอายของวิสกี้ชั้นดีและน้ำหอมกลิ่นเย้ายวนปะปนอยู่ในอากาศ เสียงเพลงอินดี้ทุ้มนุ่มคลอเคล้าบรรยากาศในยามค่ำคืน กลุ่มนักศึกษาต่างทยอยเดินเข้ามาเป็นกลุ่ม ๆ เพื่อปลดปล่อยความเหนื่อยล้าจากตำราเรียนและกิจกรรมอันวุ่นวาย
ท่ามกลางความเคลื่อนไหวเหล่านั้น แทนไท หนุ่มนักศึกษาปีสุดท้ายของมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาแต่มักไม่ค่อยมีรอยยิ้ม เหมือนจะซ่อนความเบื่อหน่ายบางอย่างเอาไว้ภายใน เขาอยู่ในชุดบราเทรนเดอร์เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว ทับด้วยเสื้อกั๊กสีดำ ปลายนิ้วเรียวสัมผัสกับขวดเหล้าคริสตัล และอุปกรณ์บาร์เทนเดอร์อย่างคล่องแคล่ว ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่ถูกสร้างมาเพื่อรังสรรค์ความรื่นรมย์ให้กับนักดื่ม
แทนไทเบื่อหน่ายกับสังคมจอมปลอมและผู้คนรอบกายที่มักจะเข้าหาเขาด้วยผลประโยชน์ส่วนตัว การแอบมาทำงานพิเศษที่บาร์แห่งนี้จึงเป็นเหมือนทางออก เพื่อแสวงหาอะไรแปลกใหม่ และทำลายความซ้ำซากจำเจของชีวิตที่อยู่ไปวันๆ
คืนนี้เป็นอีกคืนที่เขามาทำงานพิเศษที่นี่ ‘Relax bar’ บาร์ลับเล็กๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย รายได้เสริมจากที่นี่ไม่ได้สำคัญเท่ากับประสบการณ์ที่เขาได้รับ แม้ว่าลึกๆ แล้ว เขาจะไม่ได้รู้สึกสนุกกับงานนี้เท่าไหร่นักก็ตาม
ประตูไม้โอ๊คเก่าแก่ถูกเปิดออกอย่างเชื่องช้า พร้อมกับร่างระหงของหญิงสาวที่สวยสะพรั่งคนหนึ่ง ความสวยของเธอสะกดทุกสายตาของบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ให้หันไปมองราวกับถูกมนต์สะกด เธอก้าวเข้ามาในบาร์ด้วยความมั่นใจบวกกับออร่าที่แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ
ชุดเดรสแนบเนื้อ เผยให้เห็นทรวดทรงองค์เอวที่งดงาม ข้างกายของเธอคือ นายข้าวโอ๊ต เพื่อนร่วมคณะของแทนไท หนุ่มเจ้าสำราญที่มักจะมีสาวๆ ข้างกายไม่ซ้ำหน้า คืนนี้ดูเหมือนเขาจะภูมิใจนำเสนอหญิงสาวข้างกายคนนี้เป็นพิเศษ ดวงตาของข้าวโอ๊ตเปล่งประกายราวกับเด็กชายที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่แล้วอยากจะอวดเพื่อน ก่อนจะพาร่างระหงมุ่งตรงมาที่บราเทนเดอร์หนุ่มทันที
“เฮ่ย!ไอ้แทน!” ข้าวโอ๊ตส่งเสียงทักทายดังลั่นก่อนจะเดินมาถึง
“คุณชมพู่ครับนี่ไอ้แทนเพื่อนผม” เธอยิ้มให้กับแทนไท รอยยิ้มของเธอนุ่มนวลแต่แฝงไว้ด้วยความลึกลับบางอย่างที่ยากจะหยั่งถึง ดวงตาคู่สวยของเธอจ้องมองมาที่เขาอย่างเปิดเผย ราวกับกำลังสำรวจทุกอย่างในร่างกายของบราเทนเดอร์หนุ่ม
“สวัสดีค่ะ คุณแทน!!!” คุณชมพู่เอ่ยเสียงหวานทุ้ม ราวกับเสียงกระซิบที่ทำให้ขนอ่อนบนต้นแขนของแทนไทลุกชันขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ความรู้สึกแปลกประหลาดนี้ทำให้เขาต้องควบคุมสีหน้าและแววตาอย่างหนัก
“สวัสดีครับ ผมแทนไทครับ เป็นบาร์เทนเดอร์ที่นี่” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พยายามซ่อนความรู้สึกวูบวาบที่เกิดขึ้นเมื่อสบตากับเธอ
“ฉันได้ยินเพื่อนคุณแทนไทบอกว่า...คุณเป็นบาร์เทนเดอร์ที่มีฝีมือไม่เหมือนใคร งั้นขอเป็น Old Fashioned ในแบบฉบับของคุณมาให้ฉันชิมสักแก้วสิคะ” คุณชมพู่สั่งค็อกเทลคลาสสิกอย่าง ‘Old Fashioned’ แต่ขอให้แทนไทปรุงในสูตรพิเศษของเขา
แทนไทรับออเดอร์ด้วยความเต็มใจ ปลายนิ้วของเขาหยิบจับขวดวิสกี้ชั้นดี น้ำตาลก้อน และบิตเตอร์อย่างชำนาญ น้ำแข็งก้อนใหญ่ถูกใส่ลงในแก้ว Old Fashioned อย่างนุ่มนวล ก่อนที่ของเหลวสีอำพันจะถูกรินลงไปอย่างบรรจง
กลิ่นหอมของวิสกี้และผิวส้มอบอวลไปทั่วบริเวณ ราวกับกำลังสร้างสรรค์งานศิลปะชิ้นเอก เขาสังเกตเห็นสายตาของคุณชมพู่ที่จับจ้องมาที่มือของเขาอย่างไม่วางตา ราวกับกำลังเพลิดเพลินกับการเคลื่อนไหวทุกจังหวะ
ระหว่างที่คุณชมพู่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แทนไทก็กำลังวุ่นอยู่กับการตกแต่งแก้วด้วยเปลือกส้มบิด ข้าวโอ๊ตก็เริ่มคุยโวโอ้อวดถึงความสามารถในการจีบสาวสวยคนนี้จนกระทั่งเธอยอมมาเดทด้วย พร้อมกับน้ำเสียงที่เจือไปด้วยความตื่นเต้นมากกว่าสาวคนอื่น ๆ ที่ข้าวโอ๊ตเคยควงมา
“เฮ่ย! ไอ้แทน... มึงว่าคนนี้เป็นไงบ้างว่ะ” ข้าวโอ๊ตกระซิบถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นหลังเล่าความเป็นคาสโนวาให้เพื่อนฟังจบ ดวงตาของเขาเป็นประกายวาววับขึ้นมา
“ก็สวยดี เดี๋ยวนี้มึงชกข้ามรุ่นแล้วรึวะ...ไอ้โอ๊ต” แทนไทเอ่ยแซวเพื่อนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พร้อมรอยยิ้มบางๆ แต่แฝงไปด้วยความหมาย ข้าวโอ๊ตหัวเราะชอบใจก่อนจะเอ่ยขึ้นกับเพื่อนอย่างขำๆ
“ไม่สนเว้ย สวยๆ แบบนี้ ต่อให้สัก 40 กูก็เอาวะ” เขาพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน สายตายังคงจับจ้องไปร่างระหงที่เดินจากไปด้วยความหลงใหล
“แล้วคุณชมพู่เค้าอายุประมาณเท่าไหร่วะ กูเดาไม่ออกเลย” แทนไทถามด้วยความสนใจจริงจัง เพราะใบหน้าของคุณชมพู่ดูอ่อนกว่าวัยมาก
“สามสิบกว่า ๆ น่ะ เค้าบอกก็แค่นั้น” ข้าวโอ๊ตตอบพลางยักไหล่
“อื้ม...แล้วมึงไปรู้จักเค้าได้ไงว่ะ” แทนไทถามต่อ ความอยากรู้อยากเห็นเริ่มครอบงำเขา
“อ๋อ...พอดีไปเจอกันที่ 'The Velvet Room' คลับไฮโซว่ะ เนี่ยกูพยายามสุดๆ เลยนะ...กว่าจะชวนเค้ามาเดทได้” ข้าวโอ๊ตตอบอย่างภาคภูมิใจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดีใจที่ได้อวดเพื่อน
แทนไทเงยหน้าขึ้นมองคุณชมพู่ที่กำลังหยุดทักทายคนรู้จักอยู่ไม่ไกล เธอมีบางอย่างที่ดึงดูดสายตาของเขา...ความสง่างามที่มาพร้อมกับแววตาเซ็กซี่ ผู้หญิงวัยนี้ถ้าไม่มีสามีเป็นตัวเป็นตนก็คงยังรักสนุก
“สวยดีว่ะ” แทนไทเอ่ยเสียงเบาราวกับคุยกับตัวเอง ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจเขาตอนนี้มันซับซ้อนเกินกว่าจะอธิบายได้
“มึงชอบละสิ!” ข้าวโอ๊ตที่ยืนอยู่ข้างๆ แอบกระซิบข้างหูแทนไทด้วยน้ำเสียงทะเล้น แทนไทหันไปมองเพื่อนเล็กน้อย ก่อนจะรีบปฏิเสธ
“เฮ้ย!..ก็แฟนมึงไม่ใช่เหรอ”
“กูถามว่าชอบมั้ย ไม่ได้ถามว่าให้เป็นแฟนสักหน่อย” ข้าวโอ๊ตยักไหล่พลางยิ้มกริ่ม
“เอ่อ...ก็สวยดี!” แทนไทตอบเสียงต่ำ ดวงตายังคงจับจ้องอยู่ที่ร่างระหงของคุณชมพู่
“ถ้าให้เอา...มึงเอาป่ะ?” ข้าวโอ๊ตถามเสียงเบาลง แต่แววตากลับเจ้าเล่ห์
แทนไทชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะหันขวับมามองหน้าเพื่อน
“สัด!!!..ถามอะไรแบบนั้นวะ”
“ก็ถามตรงๆ นี่แหละ” ข้าวโอ๊ตเลิกคิ้ว ก่อนจะพูดเสริม
“ผู้หญิงสวย เซ็กซี่ ขนาดนี้?”
แทนไทไม่ได้ตอบทันที เขากลับไปมองคุณชมพู่อีกครั้ง ภาพหญิงสาวในชุดเดรสผ้าไหมสีน้ำเงินเข้มสนิทแนบเนื้อราวกับผิวหนังชั้นที่สอง ยามเคลื่อนไหวก็พลิ้วไหวไปตามสรีระ เผยให้เห็นทรวดทรงองค์เอวที่ยังคงงดงามน่าปรารถนา แม้กาลเวลาจะล่วงเลยมาบ้างแล้วก็ตาม
เส้นผมสีดำขลับถูกรวบขึ้นอย่างเรียบง่าย เผยให้เห็นลำคอระหงที่ประดับด้วยเครื่องประดับเพชรเม็ดงามระยิบระยับ ยิ่งขับเน้นความสง่างามและเย้ายวนของเธอให้โดดเด่นขึ้นไปอีก
“ก็...น่าสนใจดี” แทนไทตอบเสียงแผ่วเบา ราวกับพูดกับตัวเองมากกว่า
“ฮึ่ม.ๆ..” ข้าวโอ๊ตหัวเราะในลำคอ
“ทีวันก่อนมึงยังบอกว่าผู้หญิงน่าเบื่ออยู่เลย...ไอ้แทน!!!” ข้าวโอ๊ตพึมพำ
แทนไทไม่ได้ตอบอะไรอีก เขากลับไปจดจ่อกับการผสมเครื่องดื่มในมือ แต่ในใจกลับเริ่มครุ่นคิดถึงคำพูดของข้าวโอ๊ต และสายตาที่แฝงความหมายของคุณชมพู่...
คุณชมพู่หยุดทักทายคนรู้จักได้ไม่นาน เธอก็กลับมานั่งตำแหน่งเดิมของเธอ ข้าวโอ๊ตก็เลยหยุดพล่าม ก่อนจะถือโอกาสท้าแทนไทแข่งผสมค็อกเทล
“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ทำให้คุณชมพู่เห็นหน่อยสิว่าใครเจ๋งกว่ากัน เดี๋ยวคุณชมพู่ช่วยตัดสินหน่อยนะครับ!” ข้าวโอ๊ตยิ้มกริ่มอย่างมั่นใจในฝีมือของตัวเอง แทนไทเลิกคิ้วเล็กน้อย มองหน้าเพื่อนอย่างไม่เข้าใจนัก แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ
“เอาซี้!!!..เผื่อกูเบื่องานนี้จะได้ให้มึงมาทำแทน” เขาเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความท้าทายในดวงตาของข้าวโอ๊ต และเขาก็ไม่เคยปฏิเสธความท้าทาย
“เฮ่ย!!..กูคงไม่บ้าขนาดมึงหรอก เดี๋ยวป๊ากูด่าตายเลย”
ข้าวโอ๊ตเริ่มโชว์ลีลาการเขย่าเชคเกอร์อย่างคล่องแคล่ว เสียงน้ำแข็งกระทบแก้วดังกระทบจังหวะเพลง พลางพูดจ้อถึงสูตรค็อกเทลของตัวเองอย่างมั่นใจ
“นี่คือสูตรลับเฉพาะของผมเลยนะครับ รับรองว่าคุณชมพู่ต้องติดใจ!” ข้าวโอ๊ตภูมิใจที่ได้เอ่ยขึ้นก็หญิงสาวตรงหน้า
ผิดกับแทนไทที่ลงมือผสมเครื่องดื่มอีกแก้วอย่างเงียบๆ เขาเลือกค็อกเทลที่มีรสชาติซับซ้อนและลุ่มลึก สะท้อนถึงบุคลิกที่แตกต่างจากข้าวโอ๊ต เขาใช้เวลาในการเลือกส่วนผสมอย่างพิถีพิถัน ราวกับกำลังสร้างสรรค์ผลงานศิลปะชิ้นเอกที่ต้องการความสมบูรณ์แบบ เขาจดจ่ออยู่กับทุกรายละเอียด ทุกการเคลื่อนไหวของมือดูมีมนต์ขลัง ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความมุ่งมั่นและเสน่ห์ที่ยากจะต้านทาน
“ถ้าหากมึงยอมเปิดใจสักหน่อย ป่านนี้คงมีสาวๆ มาติดตรึมแข่งกับกูไปแล้ว...ไอ้แทน” ข้าวโอ๊ตแซวขึ้นมาขณะที่เขากำลังตกแต่งค็อกเทลของตัวเอง แทนไทเงยหน้าขึ้นมองข้าวโอ๊ตด้วยแววตาเรียบเฉย
“กูไม่สนใจเรื่องพวกนั้นหรอก มันน่าเบื่อ” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ราวกับกำแพงน้ำแข็งที่กั้นขวางความรู้สึกทั้งหมด ข้าวโอ๊ตหัวเราะเบาๆ
“หึ!!.. มึงก็เป็นซะแบบนี้ ระวังมันจะหดนะโว้ย ไม่ยอมใช้งานน่ะ”
เมื่อค็อกเทลทั้งสองแก้วพร้อม ข้าวโอ๊ตเป็นฝ่ายเสิร์ฟให้คุณชมพู่ชิมก่อน เธอจิบเล็กน้อย ดวงตาคู่สวยหรี่ลง ราวกับกำลังครุ่นคิดถึงรสชาติที่สัมผัสได้
“ของคุณข้าวโอ๊ต...สดชื่นดีค่ะ” เธอเอ่ยชมอย่างสุภาพ แต่ในน้ำเสียงนั้นกลับแฝงไว้ด้วยความรู้สึกที่ยังไม่ประทับใจเท่าที่ควร
จากนั้น คุณชมพู่ก็หันมาจิบค็อกเทลของแทนไท คราวนี้ปฏิกิริยาของเธอแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ดวงตาของเธอกเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากัน ราวกับกำลังค้นพบรสชาติที่ถูกใจอย่างที่สุด ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อขึ้นเล็กน้อย ราวกับกำลังดื่มด่ำกับความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย
“ของคุณแทนไท...รสชาติลุ่มลึกมากค่ะ เหมือนมีความลับอะไรซ่อนอยู่...” เธอเอ่ยชมด้วยน้ำเสียงที่เซ็กซี่ ราวกับกำลังสารภาพรัก เธอมองหน้าแทนไทด้วยแววตาที่หวานซึ้ง จนบราเทรนเดอร์หนุ่มรู้สึกได้ถึงความต้องการบางอย่างจากเธอ ข้าวโอ๊ตทำหน้าเสียเล็กน้อย แต่ก็ยังคงยิ้มกลบเกลื่อน
“ขอบคุณครับ” แทนไทตอบสั้นๆ ดวงตาของเขาสบกับดวงตาของคุณชมพู่เพียงเสี้ยววินาที แต่กลับรู้สึกเหมือนถูกสะกดให้หยุดนิ่งไปชั่วขณะ
- ผู้เขียน
