พี่ปลัด พ่อผู้ใหญ่ อากำนัน

พี่ปลัด 4

ธิดาตวัดสายตามองมันด้วยความโกรธขึ้ง เด็กสาวกำหมัดแน่น

“หนูดาจ๋า...พ่อหวังดี อยากให้หนูสบายไงลูก อยู่บ้านด้วยกัน เป็นครอบครัวอบอุ่น ไม่ต้องไปดิ้นรนเรียนต่อให้ปวดหัว ทรัพย์สมบัติของเราตั้งเยอะ ใช้ทั้งชาติก็ไม่หมด” ไอ้คมสันว่าแล้วแสร้งยิ้ม

“มึงไม่ใช่พ่อกู ไอ้ชั่ว ! ไอ้เลว ! ไอ้แมงดา ! ไอ้...”

เพียะ ! เสียงฝ่ามือกระทบหน้านวลจนหัน และแก้มขาวก็แดงเถือกขึ้นทันที

“อีสันดาน ! มึงกล้าดียังไงมาว่าผัวกู” หลังจากลุกขึ้นมาถลาตบลูกสุดแรงด้วยความโมโหแล้ว นางจิตก็ชี้หน้าด่าต่อ “อีลูกชั่ว กูไม่ให้มึงไปเรียน ไม่ให้มึงไปไหนทั้งนั้น” พอชี้หน้าด่าแล้วก็ยังไม่สาแก่ใจ นางจิตก็ผลักหัวลูกสาวสุดแรง จนหัวของธิดาโขกกับพนักเก้าอี้ไม้เสียงดัง

“เมียจ๋า อย่าทำลูกของเรา มาเถอะ ไปนอนในห้องแอร์เย็น ๆ ผัวจะนวดให้ อารมณ์จะได้เย็นลงนะจ๊ะ” ไอ้คมสันรีบเข้ามาโอบกอดนางจิตอย่างประจบประแจง แล้วพาเดินขึ้นห้องไป ไม่นานก็ได้ยินเสียงหัวร่อต่อกระซิกดังแว่วลงมา แล้วก็ตามด้วยเสียงพูดคุยหยาบโลน เสียงร่วมรักกันจนเรือนไม้ลั่น

ธิดานั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ที่เดิม แก้มที่เป็นรอยแดงกับหัวที่ปูดโนเพราะชนกับพนักเก้าอี้ยังไม่เจ็บเท่าความเจ็บที่อยู่ในใจ

เสียงฟ้าผ่าและเสียงฝนที่ตกลงมาห่าใหญ่ ทำให้คนที่นอนร้องไห้จนหลับไปสะดุ้งตื่นกลางดึก ธิดายื่นมือไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง ก่อนจะลงจากเตียงเดินไปเข้าห้องน้ำ หลังจากทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำเสร็จแล้ว ธิดาจึงเปิดประตูออกมา เธออาศัยแสงจากโคมไฟเดินกลับไปที่เตียง ขณะที่ข้างนอกฝนยังคงตกหนักต่อเนื่อง

ธิดาคลานขึ้นไปนั่งบนเตียง เธอไม่มีกะจิตกะใจจะอาบน้ำ ไม่อยากทำอะไร ธิดาจึงคิดว่าจะนอนต่อเลย แต่ขณะที่เธอกำลังยื่นมือไปปิดโคมไฟ สายตาก็มองเห็นร่างของใครคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าประตู ธิดาใจหายวาบ ใจดวงน้อยหวาดหวั่นด้วยความกลัว มันเดินเข้ามาใกล้เตียง แสงจากโคมไฟทำให้เธอเห็นว่ามันคือไอ้คมสัน

เมื่อหัวค่ำ เธอน้อยใจแม่ จึงมัวแต่ร้องไห้จนนอนหลับไปทั้งชุดนักเรียน เธอลืมเอาโซฟาไปกันประตู ไอ้คมสันมันมีกุญแจสำรองทุกห้อง เพราะแม่ทำให้มันถือไว้

“ไอ้คม ! ออกไปนะ ! ไม่อย่างนั้น หนูจะตะโกนเรียกแม่” ธิดาขู่เสียงสั่น เธอกลัวจับจิตจับใจ

“ตะโกนยังไง แม่มึงก็ไม่ได้ยินหรอก กูจัดไปตั้งสี่น้ำ อีแก่นั่นหมดแรง หลับเป็นตาย นอนแหกขาอ้าหอยที่ถูกกูแทงจนยับอยู่บนเตียงโน่น แทงหอยแม่แล้ว กูก็ว่าจะมาแทงหอยซิงของลูกต่อสักหน่อย มานี่ !” ไอ้คมสันกระโจนขึ้นปลายเตียง มันดึงข้อเท้าเล็กสุดแรงทำให้ร่างของธิดาไถลลงนอนหงาย แล้วมันก็ขึ้นคร่อมร่างเธอไว้

“กรี๊ด ! ไอ้ชั่ว ! ไอ้เลว! ปล่อยนะ !” เมื่อมันทาบทับตัวลงมา ธิดากรีดร้องดังลั่น พอมันก้มหน้าซุกไซ้ลำคอเธอ เด็กสาวก็สะอิดสะเอียนจนแทบอ้วก เธอทั้งทุบทั้งตีมันไปทั่ว และดิ้นรนสุดแรง

“เล่นตัวนักเหรอมึง” ไอ้คมสันรำคาญ มันจึงลุกขึ้นนั่งทับต้นขาของธิดาไว้ มันสะบัดหลังมือฟาดแก้มเนียนจนธิดาชาไปทั้งแก้ม ซึ่งเป็นคนจะข้างกับที่แม่เธอตบ เธอเจ็บจนนอนนิ่งน้ำตาไหลพราก

“นึกว่าจะเก่งสักแค่ไหน...อีห่า...เสียเวลาเอากันฉิบหาย ไหนดูซิ...นมใหญ่แค่ไหน ดูดนมเหี่ยว ๆ ของแม่มึงมานาน คืนนี้ขอดูดนมเด้ง ๆ ของลูกหน่อยเถอะ”

มือหยาบสองข้างกระชากสาบเสื้อนักเรียนมอปลายออกสุดแรง เต้านมสาวอวบใหญ่ใต้บราสีชมพูหวานสะท้อนแสงไฟยั่วราคะคนสารเลว มันจ้องมองจนแทบลืมหายใจ “นมใหญ่น่าดูดฉิบหาย คืนนี้กูจะเปิดซิงมึง กูจะแทงให้ยับคาดุ้นเลยอีหนูดาคนสวย !”

ธิดาแทบกลั้นใจตาย ในตอนที่มันก้มหน้าลงมาคลุกใบหน้ากับเต้าอวบที่มีบราเซียร์ห่อหุ้มอยู่ เธอรีบตั้งสติมองหาอะไรสักอย่างมาทำร้ายมันเพื่อเอาตัวรอด เมื่อมองไปข้าง ๆ แล้วเห็นไม้บรรทัดเหล็กอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง ธิดารีบยื่นมือไปคว้ามากำไว้แน่น เธอใช้ส่วนมุมปักข้างขมับไอ้คนชั่วสุดแรงแล้วกดกรีดลงเป็นทางยาว

“โอ๊ย !” ไอ้คมสันดีดตัวลุกขึ้นนั่ง มันเอามือกุมข้างขมับด้วยความเจ็บปวด มีเลือดไหลออกมาด้วย ธิดาอาศัยจังหวะที่มันเผลอและร้องโอดโอยลุกขึ้นแล้วผลักมันออกสุดแรง เด็กสาวกระโดดลงจากเตียง เปิดประตูวิ่งออกจากห้อง ลงบันได แล้ววิ่งเตลิดออกจากบ้านไปอย่างขวัญเสีย

สายฝนเบาบางลงบ้างแล้ว เสียงฝนกระทบหลังคาก็แทบไม่ได้ยิน ทว่ากลับมีเสียงสะอื้นไห้ดังผะแผ่วดังแว่วมาจากข้างนอก

ปลัดรวินลุกขึ้นนั่งบนเตียง เสียงสะอื้นที่ดังอยู่ข้างนอก ทำให้เขาล้วงเอาปืนพกสั้นใต้หมอนออกมาถือไว้ ร่างสูงเปลือยท่อนบน เขาสวมเพียงกางเกงบอลขาสั้น เขาเดินไปหยุดที่บานหน้าต่างกระจกของห้องนอน แล้วค่อย ๆ ปัดม่านเปิดแง้มเพียงนิด ปลัดหนุ่มกวาดสายตามองสำรวจไปทั่ว เมื่อไม่เห็นอะไร เขาจึงจะปิดม่านไว้ดังเดิม แต่ชั่วขณะนั้น ฟ้าแลบพอดี แสงสว่างชั่วครู่ทำให้เขาเหลือบเห็นเด็กสาวผมเปียในชุดนักเรียนนั่งกอดตัวเองอยู่ข้างผนังใกล้บานหน้าต่าง

“หนูดา…”