“ดีจัง ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ”
เมื่อเจ้าหล่อนจ่ายเงินค่ากาแฟแล้วก็เดินออกจากร้านมาอย่างอารมณ์ดี เธอไม่รอช้า ขึ้นรถแล้วขับมุ่งหน้าสู่ทิศเหนือทันที
“แค่ไปขับรถเล่นเวียนดูสถานที่ก็พอ วันหลังค่อยไปพักผ่อน”
หญิงสาวขับรถไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเข้าเขตอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ท่ามกลางผืนป่าเขียวขจี
“ว๊าว สวยจัง” เธอหยุดรถตรงริมทาง เลื่อนกระจกรถลงเพื่อสูดอากาศหอมเย็น แล้วค้นหาโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าอย่างเร่งรีบ “ต้องถ่ายรูปอัพเฟสสักหน่อย ยัยลินดาจะได้อิจฉา ฮี่ๆ”
ทว่า...ไม่ทันที่เธอจะได้ถ่ายรูปสมใจ เพราะเมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอกลับเห็นปืนจ่ออยู่ตรงหน้า
“ว๊าย!!!”
“หยุด!!! อย่าร้องนะโว้ย” เจ้าของเสียงดุกร้าวคือชายวัยราวสามสิบห้าที่มีร่างกายใหญ่โต ตัวล่ำกล้ามแน่น ใบหน้าคมเข้มที่เต็มไปด้วยเครา เขาสวมเสื้อยืดสีดำขาดๆ กับกางเกงขาสั้นสกปรกๆ สภาพเหมือนคนที่กำลังหนีใครอยู่ “เปิดประตูรถ ยังไม่เปิดอีก เดี๋
