เดนสวาท

หนูไม่อยากไปอยู่บ้านนอก

หากเมื่อการไปของเขา ย่อมหมายถึงความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน แล้วเธอจะทำอย่างไรดี สนับสนุนสามีพร้อมเป็นกำลังใจและดูแล หรือปล่อยให้เขาไปคนเดียวให้รู้แล้วรู้รอด

“อดทนแค่ปีเดียวเองคุณสุ แล้วผมจะย้ายกลับทันที”

สามีผู้มีรูปร่างท้วมใหญ่และหน้าผากเถิกของเธออ้อนวอนเธอให้เห็นด้วย แต่เธอก็ยังยืนกรานคำเดิม

“สุไม่ไป คุณบอลไปคนเดียวเลยค่ะ สุจะอยู่กรุงเทพฯ” เธอเดินปึงปังไปนั่งที่โซฟา กดรีโมทเลื่อนช่องทีวีไปเรื่อย

“โธ่คุณสุ ที่ไปก็เพื่อความก้าวหน้าของผัวคุณนะ แล้วก็เพื่อตำแหน่งคุณนายสารวัตรไง ไหนคุณบอกอยากให้เพื่อนๆอิจฉาไง”

“ค่ะ สุยอมรับว่าอยากเป็นคุณนาย แต่สุไม่อยากไปอยู่ชายแดนนี่ สุไม่ห้ามคุณหรอกนะคะ คุณอยากไปก็ไปเถอะค่ะ แต่สุจะอยู่นี่”

“แต่คุณเป็นเมียผมนะ”

“ค่ะ สุเป็นเมีย และเราแต่งงานกันมาไม่ยังถึงเดือน คุณยังไม่ได้พาสุไปฮันนีมูนด้วยซ้ำ แต่กลับมาบอกข่าวว่าจะย้ายไปอยู่ชายแดน ถ้าคุณบอลบอกสุตั้งแต่แรก สุคงยังไม่แต่งงานกับคุณหรอกค่ะ”

“โธ่คุณสุจ๋า อย่าพูดอย่างนั้นสิ ผมใจคอไม่ดีเลย” หนุ่มใหญ่ผู้ร่ำรวย แต่หน้าตาไม่ดีสักเท่าไหร่อย่างเขา ไม่มีวันทิ้งเมียแสนสวยสุดเซ็กซี่ไว้เพียงลำพังที่บ้านในกรุงเทพฯแน่ๆ

แม้หนึ่งเดือนที่ผ่านมา เขาได้ดื่มด่ำกับรสสวาทของเธออย่างอิ่มเอมก็ตาม แต่มันก็ยังไม่เพียงพอสำหรับเขา ก็เธอสวยเหลือเกินนี่

“คุณอยากได้อะไร ผมให้หมดทุกอย่างเลยนะ แต่ผมขอร้องล่ะ ไปกับผมนะที่รัก ไปเป็นหน้าเป็นตาให้ผม”

หญิงสาวได้ฟังดังนั้นก็ต้องหยุดคิด สามีอุตส่าห์นำเสนอเงื่อนไขชั้นดีมาให้แล้วทำไมเธอไม่หยุดคิดสักหน่อย

“ย้ายไปปีเดียวจริงๆหรือคะ”

“ใช่ที่รัก แค่ปีเดียวเท่านั้น เวลาเดินเร็วจะตาย อดทนแป๊บเดียวเดี๋ยวมันก็ผ่านไป” เขาเดินมานั่งกับเธอที่โซฟา แล้วสวมกอดเธอไว้แน่น “ที่สำคัญ ระหว่างอยู่ที่โน่น ผมจะพาคุณกลับกรุงเทพฯเดือนละครั้ง มาเจอคุณแม่มาเจอเพื่อนฝูง โอเคมั้ย”

ตอนนี้มารดาของเธอมีบ้านหลังเล็กๆอยู่อย่างสุขสบายแล้ว แถมมีคนใช้ไว้ใช้สอยเหมือนเมื่อก่อนอีกด้วย เธอจึงไม่ค่อยห่วงมารดาสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะเมื่อรู้ว่ามารดาเริ่มคุยกับแฟนเก่าอีกครั้ง

“เดือนละครั้งหรือคะ”

“หรือมากกว่านั้นก็ได้ ผมยอมคุณทุกอย่างเลยนะ คุณอยากได้อะไรบอกผมมาสิ ผมจะให้คุณทุกอย่าง”

สุภาวดีมีของที่อยากได้อยู่แล้ว เธอชั่งใจคิดว่าจะคุ้มมั้ย หากเธอต้องห่างไกลเพื่อนฝูงและสังคมอันแสนเลิศเรอของเธอ

“รถเบ๊นซ์ป้ายแดง และบ้านพักริมทะเล”

“ได้เลย” วิบูลย์ตอบตกลงทันที ของแค่นี้ทำไมจะหามาให้เมียสาวไม่ได้ “ผมจะซื้อให้คุณพรุ่งนี้เลย ดีมั้ยจ๊ะ”