นายคำคนงาน
535 คำ
“แต่ทำไมไม่เห็นมีใครมาต้อนรับเลยคะ”
“ผมสั่งเองแหละ ไม่อยากให้วุ่นวาย” ขาดคำนั้น ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา ท่าทางเงอะงะ อายุก็น่าจะราวๆสามสิบกลางๆ รูปร่างท้วม ค่อนข้างเตี้ย และตัวดำเมื่อม “อ้อ นายคำใช่มั้ย”
“ครับสารวัตร” เขาเข้ามาทำหน้าที่ทันที โดยการรับกระเป๋าจากสารวัตรวิบูลย์ไปถือ ก่อนจะยื่นมือมารับของหญิงสาว
“ไม่ต้อง” เธอตอบทันที พลางชักสีหน้าหยิ่งยโส
“นายคำเป็นคนที่นี่ เขาจะมาช่วยดูแลบ้านและขับรถให้ผมเป็นบางครั้ง นายคำเป็นญาติห่างๆกับจ่าดำลูกน้องผมน่ะ”
“ค่ะ ฉันเข้าบ้านก่อนนะคะ”
หญิงสาวบอกสามีแล้วก็เดินฉับๆเข้าบ้านไปทันที โดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองสะโพกของเธออย่างหื่นกระหาย ก้นงอนแสนงามของนางฟ้าที่เขาแทบไม่อยากจะจินตนาการเลยทีเดียว
นายคำรีบเดินตามเจ้านายเข้าไปในบ้าน แล้วช่วยจัดข้าวของจนเสร็จเรียบร้อย เป็นที่พอใจของสารวัตรวิบูลย์นัก เขาถึงกับเอ่ยปากชมเปาะ
“นายคำนี่ขยันขันแข็งดีจริง จัดบ้านทำความสะอาดซะเรียบร้อย”
“ขอบคุณครับนาย” ท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนยิ่งทำให้สารวัตรหน้าขาวจากกรุงเทพฯพอใจ “ตอนนี้เสร็จงานแล้ว งั้นผมขอลากลับบ้านละครับ ถ้าขาดเหลืออะไรหรืออยากได้อะไรเพิ่มก็โทรไปนะครับ”
“ไม่เป็นไร ถ้ามีอะไรอยากได้เดี๋ยวฉันเข้าไปในตัวอำเภอก็ได้ นายคำกลับบ้านเถอะ บ้านอยู่ไกลมั้ยล่ะ”
“ก็ไม่ไกลมากหรอกครับ ประมาณสามสี่กิโลครับ” คำไหว้ลาสารวัตร ก่อนหันไปไหว้ภรรยาสาวของสารวัตรที่นั่งอ่านนิตยสารอยู่หน้าทีวี เจ้าหล่อนแทบไม่ปลายตามองนายคำเลย ด้วยความที่รู้สึกเหยียดความเป็นบ้านนอกของชายชั้นต่ำ “ลาล่ะครับคุณนาย”
“อืม” เจ้าหล่อนพยักหน้าไปงั้น
“ขี่รถดีๆล่ะ”
“พรุ่งนี้ผมจะเข้ามาแต่เช้านะครับนาย”
“ขอบใจมาก” สารวัตรวิบูลย์ออกไปส่งนายคำที่ประตูรั้วบ้าน ด้วยอยากจะสอบถามเกี่ยวกับเส้นทางเพิ่มเติม พอเสร็จธุระก็เดินอารมณ์ดีกลับเข้ามาในบ้าน แต่ดันมาเจอเมียชักสีหน้าใส่เสียอย่างนั้น
“บ้านเงียบเชียบอย่างกับป่าช้า สมกับเป็นบ้านน๊อกบ้านนอกนะคะ”
“โธ่คุณสุ ก็ที่นี่มันบ้านนอกจริงๆนี่ครับ เดี๋ยวคุณสุอยู่ไปเรื่อยๆก็ชินเองแหละ”
“โอ๊ย สุไม่อยากจะชินด้วยหรอกค่ะ เบื่อ เซ็ง”
“โอ๋ๆ งั้นขึ้นห้องกันดีกว่า ผมอยากอาบน้ำนอนแล้ว รู้สึกทั้งเพลียทั้งง่วงเลยเชียวล่ะ”
“คุณขึ้นไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวสุตามขึ้นไป”
“ทำไมไม่ไปพร้อมกันล่ะ ยังจะทำอะไรอีก”
“ขอสุนั่งสงบจิตสงบใจอยู่ข้างล่างสักครู่นะคะ พออารมณ์เย็นลงจะขึ้นไปค่ะ ขอนะคะ สุไม่อยากทะเลาะกับคุณ”
สามียอมเธอทุกประการ เขาเดินขึ้นชั้นบนไปอย่างเงียบเชียบ ปล่อยให้เธอนั่งจ่มเจาอยู่หน้าทีวีเพียงลำพังตามความต้องการ
- ผู้เขียน
