“ฉันเองก็ต้องขอบคุณคุณเหมือนกัน” เธอเงยหน้ามองสามี ด้วยสายตาสุกสกาว หากแท้จริงแล้วภายในใจนั้นกลับพูดในสิ่งที่ทรยศต่อเขา...นั่นเพราะเธอกำลังนึกถึงผู้ร้าย มากกว่าตำรวจหนุ่มใหญ่ไร้อารมณ์อย่างเขา “ขอบคุณที่คุณรักและเป็นห่วงฉัน ขอบคุณนะคะที่ทำทุกอย่างเพื่อฉัน”
วิบูลย์จ้องหญิงสาวด้วยสายตาเชื่อม ก่อนจะก้มลงจูบบนหน้าผากอย่างรักใคร่ แล้วโอบกอดร่างบางเข้ามาแนบกาย
สุภาวดีตั้งใจจะทำหน้าที่เมียเสียหน่อย เมื่อสามีเริ่มซุกไซร้ซอกคอ เจ้าหล่อนเอื้อมมือลงจับเป้ากางเกงแล้วลูบคลำเพื่อกระตุ้นท่อนเนื้อให้ตื่นตัว
“คุณคงเครียดเรื่องงานมากใช่มั้ยคะ งั้นเดี๋ยวสุจะทำให้หายเครียดเองนะคะ” เธอกระซิบบอกที่หูของเขา ก่อนจะย่อตัวลงจนระดับใบหน้าตรงกับเป้ากางเกง เธอกำลังจะทำในสิ่งที่สามีเธอโหยหาปรารถนา "ตรงนี้ใช่มั้ย แหล่งรวมความเครียดอ่ะ เจ้าตัวดี"
“อ่า..ตรงนี้เลยเหรอคุณสุ”
“ตรงนี้สิคะ ทำไมเหรอ”
“ผมว่าเราขึ้นข้างบน
