– เช้าวันถัดมา –
ฉันตื่นงัวเงียขึ้นมาด้วยความเหนื่อยใจ เพราะเหมือนเพิ่งจะได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น แถมยังต้องมานอนร่วมเตียงกับ อีบ้าหน้าเฉยตาเจ้าคิดเจ้าแค้นข้าง ๆ นี่อีก
ใช่ เขานอนอยู่ข้างฉัน!
นอนนิ่ง…สบายใจเฉิบราวกับว่าเตียงนี่เป็นของเขา
ฉันมองหน้าคม ๆ ที่ตอนนี้หลับตาพริ้ม ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่นิด อยากจะเอาหมอนฟาดหน้าสักที…แต่ก็กลัวตัวเองจะเป็นฝ่ายปลุกเขาขึ้นมาเอง
ถามว่าทำไมเขาถึงมานอนอยู่ข้างฉันน่ะเหรอ?
ก็เพราะเมื่อคืน…
หลังจากที่ฉันกับเขากินข้าวเสร็จ กลับมาถึงคอนโด ฉันก็แยกตัวเข้าห้องนอนทันที ตั้งใจจะอาบน้ำ นอนพักให้สบายใจ แต่แล้ว…เสียงเคาะประตูเจ้ากรรมก็ดังขึ้นเสียก่อน
ก๊อก ๆ ๆ
ในตอนแรกฉันก็ทำเมิน ไม่เปิด ไม่ตอบ ไม่ขาน แต่เสียงเคาะมันดันไม่หยุด!
จนสุดท้ายต้องเดินหน้าหงิกไปเปิดให้แบบหมดความอดทน
“อะไรของนายอีกเนี่ย!” ฉันถามเสียงห้วน ทั้งง่วงทั้งรำคาญ แต่ที่มากกว่านั้นคือคว
