เมื่อดาวเรืองเดินออกมาด้านนอกแล้วก็แปลกใจมากเมื่อเห็นว่าบิดาเดินไปปิดรั้วบ้านส่วนมารดายืนรออยู่ ไฟในห้องนั่งเล่นของตัวบ้านก็ปิดไปแล้ว...
“ดาว... ช้าไปแล้วล่ะ” นางมะลิบอกคนที่เดินมาหน้างงๆ
“ไปไหนหมดแล้วล่ะจ๊ะแม่”
“หมอพีทอุ้มเด็กนั่นกลับบ้านไปกับหมอไข่มุกแล้ว เพิ่งออกมากันตอนที่ดาวเดินเข้าไปล่ะ ไปทำอะไรมานานสองนานพี่เขาเดินออกมาก็ไม่ได้เจอ แต่ฟ้ากับคุณอาชว์เข้าห้องฟ้าไปแล้ว น่าจะไปคุยกันอีกนาน ดูเหมือนฟ้ายังไม่หายงอนคุณอาชว์ดึงออกมาให้คุยกับพ่อกับแม่ยังหน้าตึงตาแดงๆ อยู่ แต่แม่กับพ่อไล่ไปนอนห้องเพราะว่าดึกแล้วให้คุยกันให้เข้าใจ”
“ฟ้าเข้าใจผิดและเสียความรู้สึกอยู่ ถึงจะไม่ใช่แบบที่ตัวเองเข้าใจก็คงไม่หายง่ายๆ หรอกค่ะ โกรธขนาดขับรถทางไกลอย่างนี้ไม่หายเพียงแค่เข้าใจอะไรถูกต้องหรอกต้องโกรธต่อให้อารมณ์ค่อยๆ เย็นลง พี่อาชว์นั่นแหละที่ต้องโดนหนัก ชอบทำตัวมีลับลมคมในจนเข้าใจผิดดีนัก ต้องให้ฟ้างอ
