กว่าอาหารมื้อเย็นจะเรียบร้อยเฟื่องฟ้าก็ต้องใช้ความพยายามอย่างสูงเพราะมีอาชว์มายืนอยู่ไม่ห่าง เด็กในครัวก็ทั้งเกร็งทั้งเขินเจ้านายที่มายืนพิงเคาน์เตอร์ดูเมียทำกับข้าว จะหยิบจับอะไรช่วยก็ไม่ได้ทำ เฟื่องฟ้าเองไล่เขาไปรอที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่ไปเอาแต่ยืนมองอยู่โดยที่ไม่รู้ว่าการที่มีเขาอยู่ใกล้มันทำให้เธอค่อนข้างไม่มีสมาธิ เงยหน้าไปเมื่อไหร่ก็เห็นว่าเขามองอยู่แถมยังยิ้มให้ทั้งปากทั้งตาจนไม่รู้ว่าอยากกินอาหารหรือว่าอยากกินอะไรกันแน่
ผ่านมาทุลักทุเลเล็กน้อยเพราะยังไม่ชินห้องครัว แต่สุดท้ายยำเนื้อวัวนิวซีแลนด์ย่างขนาดสี่ร้อยกรัมเสร็จพร้อมๆ กับอาหารที่แม่ครัวทำจึงจัดการตักแบ่งให้เด็กในบ้านที่จะทานอาหารในครัวจานหนึ่งแล้วให้จัดเสิร์ฟจานหนึ่ง
“ถ้าอาหารไม่อร่อย ฉันไม่รับผิดชอบนะ มายืนกดดันอยู่ได้” เฟื่องฟ้าบอกขณะเดินออกไปยังห้องนั่งเล่นพร้อมอาชว์
“ไม่อร่อยเดี๋ยวกินคนทำแทน”
“เป็นยักษ์หรือไง” แม้จะเขิน
