3 ปี ผ่านไป....
“คินแม่ไปเรียนก่อนนะคะ อยู่กับป๊าเป็นเด็กดีนะลูก” นาเดียร์ลงจากชั้นสองของบ้านที่มีครามและคินลูกชายกำลังนั่งทานอาหารเช้ากันอยู่
“คราฟ” ฟอด!!นาเดียร์หอมแก้มลูกชายฟอดใหญ่ด้วยความมันเขี้ยว
“เฮียเดียร์ไปเรียนก่อนนะคะ” ฟอด!!เธอไม่ลืมที่จะหันไปหอมแก้มพ่อของลูก เพราะไม่งั้นเขาจะงอนไปตลอดทั้งวัน
“ทำไมใส่กระโปรงสั้น”
“ไม่สั้นนะเฮีย เดียร์แต่งตัวเรียบร้อยสุดแล้ว” ครามได้แต่ถอนหายใจและพยายามที่จะไม่หงุดหงิดกับการแต่งตัวของนาเดียร์
“แล้วไปยังไง”
“เพื่อนแวะมารับค่ะ”
“งั้นเลิกเรียนเฮียไปรับ”
“โอเคค่ะ ไปเรียนก่อนนะ” นาเดียร์ออกไปจากห้องอาหารและมุ่งหน้าเดินไปหน้าบ้านที่เพื่อนรออยู่ก่อนแล้ว ตอนนี้นาเดียร์อยู่ปีสามและอีกครึ่งเทอมเท่านั้นที่เธอจะเรียนจบ เพราะนาเดียร์เรียนจบภายในสามปีครึ่งและตอนนี้ก็เหลือแค่ฝึกงานเท่านั้น
“สวยตลอดนะคะเจ๊เดียร์” คำพูดทีเล่นทีจริงของฟางที่เห็นเพื่อนรุ่น
