หลังจากสั่งการกองทหารทั้งสองหน่วยที่ต้องแยกไปประจำการตามจุดแล้ว เฟิงซีก็หันมาหาน้องชายที่ยืนอยู่ไม่ไกล “หมิงซีพี่ฝากพี่สะใภ้ด้วย” เพราะเขาต้องรับหน้าที่เป็นทัพหน้า ส่วนเมียรักจะอยู่บนเนินเขาเพื่อสั่งการพลธนู
“ขอรับ พี่รองไม่ต้องห่วง” รับคำเสียงหนัก ก่อนจะเดินไปรอที่รถลาก เพื่อให้สามีภรรยาได้พูดคุยกัน
“ระวังตัวนะ อย่าทำอะไรวู่วามเด็ดขาดเข้าใจหรือไม่”
“เจ้าค่ะ ท่านพี่ก็เช่นกันนะเจ้าคะ” ยิ้มหน้าเป็นใส่สามี
“รีบไปเถอะ พวกมันอาจจะเร่งเดินทางมา คาดว่าอีกไม่ถึงชั่วยามคงมาถึงที่นี่เป็นแน่” เอ่ยจบก็รั้งคนน้องมากอด เพราะกลัวว่าจะไม่ได้เจอกันอีก
“ดูแลตัวเองนะ” ยังย้ำคำเดิม เพราะอดเป็นห่วงคนน้องไม่ได้ ก่อนจะคลายอ้อมแขนออกแล้ว หมุนตัวเดินไปยังกองทหารที่เตรียมพร้อมโดยไม่หันมามองนางอีก เกรงว่าตนจะอดใจไม่ไหวไปทำศึกไม่ได้เสียที หันกลับมาอีกครั้งคนน้องก็เดินออกไปไกลแล้ว
“นายกองเฉินอยู่ที่นี่ รอดูสัญญา
